Murw van alle televisiereclames die mij een gouden nieuw jaar voorspiegelden, kocht ik een staatslot voor de oudejaarstrekking. Hoofdprijs dertig miljoen, kosten dertig euro. Je zal het maar winnen, dacht ik, en om niet hebberig te lijken vond ik een prijs van een half miljoen ook prima. Ik kon mijn lot gedeeltelijke in eigen hand nemen, door zelf het eindcijfer te bepalen. Had ik dat maar gedaan, want het door de kassière uitgedraaide lot had een vijf als eindcijfer, en daarop viel geen enkele prijs.

Misschien wil ik niet genoeg zo’n vette prijs winnen, want als ik de Wet van aantrekking mag geloven trekken mijn geest en gedachten als een magneet overeenkomstige situaties en omstandigheden aan. Wie winnen denkt, gaat ook winnen. Op het moment dat ik de beslissing nam om dat lot te kopen, moet ik daar wel heel even van overtuigd geweest zijn, anders had ik die dertig euro niet zo makkelijk neergelegd. Waarschijnlijk heb ik al snel daarna negatieve gedachten gekregen over mijn kansen, waarmee de wet zich onmiddellijk heeft aangepast aan mijn twijfels. De magneet, die dertig miljoen moest aantrekken, stootte uiteindelijk dertig euro af.

Ik moet een jaar of tien geweest zijn, toen ik probeerde mijn katholieke geloof te combineren met de aantrekkingswet, hoewel ik daar toen natuurlijk nog nooit van gehoord had. Ik had bedacht dat, als mijn geloof maar groot genoeg en mijn wil maar sterk genoeg was, ik net als Jezus over het water zou kunnen lopen. Of het aan mijn geloof of aan mijn wil lag, weet ik niet, maar het lukte mij niet. Fase twee, het veranderen van water in wijn, heb ik maar laten varen: tot wonderen ben ik gelukkig niet in staat.

Op het album Live rust van Neil Young slaat na het nummer The loner de bliksem letterlijk in. Het publiek wordt gesommeerd dicht bij elkaar op de grond te gaan zitten, instrumenten en versterkers worden afgedekt en vanaf het podium roept Neil: Hey, maybe if we try real hard, maybe we can stop this rain! No rain! No rain! 

Wat toen niet lukte, was tien jaar eerder op Woodstock ook al niet gelukt. Na het Let’s think hard to get rid of the rain. No rain! No rain! No rain! bleef het gieten. In drie uur tijd viel er meer dan twaalf centimeter regen en het festivalterrein veranderde in een modderpoel. Sitarspeler Ravi Shankar zei achteraf vol afschuw, dat de modderige hippies hem deden denken aan de waterbuffels in zijn geboorteland India. Waarschijnlijk was het overgrote deel van de bezoekers te stoned om geconcentreerd aan een hemelsblauwe lucht zonder wolken te denken, en trok hun magneet wateroverlast aan.

Kans ~ 1) Blind geluk 2) Bof 3) Doelpoging 4) Fortuin 5) Gelegenheid 6) Gelukje 7) Gewaagde onderneming 8) Goede hoop 9) Gok 10) Gooi 11) Gunstige gelegenheid 12) Hazard 13) Kijk 14) Mogelijkheid 15) Perspectief 16) Preekstoel 17) Risico 18) Risicovolle onderneming 19) Sjaans 20) Spreekgestoelte 21) Toekomst 22) Toeval 23) Tref 24) Uitgelezen mogelijkheid

Mensen met succes claimen graag dat je geen kansen krijgt, maar dat je deze zelf creëert en vervolgens pakt. Minder succesvolle mensen zijn dus eigenlijk sukkels, die hun potentieel niet gebruiken en niet krijgen wat ze niet verdienen. Op die manier eten wij allemaal koekjes van eigen deeg.

Iedereen die weleens Monopoly gespeeld heeft, en niet in staat was om op telekinetische wijze de dobbelstenen te manipuleren, weet hoe het werkt. Als de straten eenmaal verdeeld zijn, en jij achterblijft met Station Oost, de Brink, het Elektriciteitsbedrijf en de Barteljorisstraat, speel je een verloren wedstrijd. Iedere ronde dreigt het faillissement, je straten raken met hypotheek bezwaard en als je in een hotel op de Coolsingel terechtkomt, is het voorbij.

Gelukkig maar, want de triomfkreten van de medespeler, die aan de winnende hand is, brengen het slechtste in je boven. Het Monopolyspel is voor de winnaar een metafoor voor het leven volgens de Wet van aantrekking, voor de verliezers een introductie tot het kapitalisme volgens Karl Marx.

De afgelopen dagen heb ik mijn omgeving het beste voor 2017 toegewenst, zonder daarbij aan aantrekking of afstoting te denken. Mijn wensen zijn gemeend, en iedereen mag voor zichzelf invullen wat voor hem of haar het beste is. Hierin positief kunnen blijven vind ik mooi, maar ik denk niet dat dit jullie bij de volgende oudejaarstrekking een winnend lot oplevert.

De schrijver Simon Vestdijk had het bij het rechte eind toen hij schreef dat hoe ouder wij worden, des te meer ons waar gebeurde verleden overschaduwd wordt door een verleden van gemiste, althans niet benutte kansen. En met zoveel barmhartigheid kan ik prima leven.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.