Natuurlijk waren mijn ouders kinderen van hun tijd, net zoals ik een kind van mijn tijd ben. Wat voor mij de jaren zestig en zeventig waren, waren voor hen de crisistijd en de Tweede Wereldoorlog. Daarom vind ik het moeilijk om in hun referentiekader te stappen, want hun wereld zag er zo anders uit dan die van mij. Wel maak ik graag af en toe een rekensommetje om te zien wat mijn ouders deden toen zij zo oud waren als ik, in een poging iets dichter bij hen te komen. Mijn vader was in 1984 vierenzestig jaar oud, mijn moeder vijf jaar later. Al mijn kinderen zijn nu het huis uit, zij bleven hun hele leven praktiserend vader en moeder, want mijn oudste broer bleef thuis wonen. Daarnaast waren zij de mantelzorgers voor mijn zus, die met mijn broer een erfelijke spierziekte deelde en die, ondanks dat ze getrouwd was en zelfstandig woonde, zwaar op haar ouders bleef leunen.

Zelf kom ik niet verder dan af en toe op de kleinkinderen te passen en ik prijs mijzelf gelukkig daarin. Want naast alle familierollen, die ik met meer en minder plezier speel, ben ik toch vooral nog mezelf en daar gaat in mijn geval veel tijd in zitten. Ik ben geen kind meer, vind het heerlijk om vader en opa te zijn, iets minder om broer te zijn, maar ik realiseer me wel dat al deze mensen om mij heen mij maken tot wie ik werkelijk ben. Ik ben hen daar dankbaar voor, mijn vrouw voorop. Want haar had ik nog niet genoemd.

Zouden mijn kinderen over vijfentwintig jaar net zoveel behoefte hebben aan het analyseren van hun jeugd als ik de afgelopen jaren gehad heb? Of ben ik de vreemde eend in de bijt, een kind dat niet zo goed matchte met zijn ouders, een jongetje dat meer warmte nodig had dan zijn mama en papa konden geven? Tegen die tijd zullen ook mijn kinderen hun eigen kinderen hebben zien opgroeien en misschien verloopt ook dat niet altijd vlekkeloos. Ook mijn kleinkinderen hebben een eigen karakter, willen hun eigen fouten kunnen maken en zullen op hun beurt weer gaan nadenken over hun eigen jeugd en de rol van hun ouders, mijn kinderen, daarin.

Ouders ~ ) 1) Anterieur 2) Familielid 3) Individu met kind(eren) 4) Ma 5) Moeder 6) Pa of ma 7) Persoon met een kind 8) Persoon met kinderen 9) Vader 10) Vader of moeder 11) Verjaard (cryptisch) 12) Verzorger

Ook nu is de wereld van mijn kleinkinderen niet te vergelijken met de wereld waarin hun vader en moeder opgroeiden, laat staan de wereld van hun opa. Ik heb het aardgas zien komen en zie het straks weer verdwijnen. Bij mij hing in het klaslokaal een kastje van de distributieradio met een keuze uit vier radiozenders, bij mijn kleinkinderen hangt een digibord met internetaansluiting. Het was bijna feest toen Nederland in 1964 zijn twaalf miljoenste inwoner mocht verwelkomen, met zeventien miljoen inwoners hoor ik regelmatig dat vol ook echt vol is. Waar ik het eerste speelgoed van plastic heb zien komen, erven zij plastic soep. Het is duidelijk, net zoals ik niet in het referentiekader van mijn ouders of grootouders kan stappen, kunnen zij het niet in dat van mij.

Het vooruitgangsoptimisme van mijn generatie is langzaam plaats aan het maken voor het gevoel dat vroeger alles beter was. Daar kunnen mijn kinderen en kleinkinderen natuurlijk niets mee. Pessimisme is een slechte raadgever en van leven in het verleden word je snel oud. Natuurlijk moet ik me als ouder op enig moment overbodig maken voor mijn kinderen en is het punt, waarop ze mijn raadgevingen nog nodig hebben, waarschijnlijk dichter in de buurt dan me lief is. Ben ik dan in staat rustig achterover te leunen om te zien dat alles goed gekomen is?  Ben ik dan in staat om mijn definitie van goed aan te passen aan de veranderde omstandigheden? Ik hoop het.

Voor sommige politici is het erg belangrijk hoe de geschiedenis over hen zal gaan oordelen en om dit te beïnvloeden leggen zij archieven aan en schrijven hun memoires. Dat is nooit mijn levensdoel geweest, hooguit ben ik straks terug te vinden in statistieken en geslachtsregisters. Wat ik wel belangrijk vind, is hoe mijn kinderen en kleinkinderen later aan mij terug zullen denken. Ik heb er vrede mee dat ze mij wat eigenaardig trekjes zullen toedichten, maar ik hoop op een goedgezind eindoordeel. Mag ik ervan uitgaan dat, wanneer ik in staat ben om de onvolkomenheden van mijn eigen ouders met liefde te beschouwen, mijn eigen kinderen en kleinkinderen dat ooit van hun eigen ouders zullen doen?

WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.