Vanzelfsprekend presenteer ik mijzelf graag als een evenwichtig mens, die zijn leven op orde heeft en perfect in balans is. Maar laat je niet misleiden door mijn uiterlijke schijn, want vanbinnen voelt het regelmatig heel anders. En zelfs als het mij soms lukt mezelf een tijdje voor de gek te houden, word ik ’s nachts wel uit de droom geholpen door op de meest vreemde manieren te reageren in situaties, die ik herken van overdag. Dan is mijn balans even helemaal zoek en moet ik ’s ochtends vroeg weer even helemaal geijkt worden.

Stress is de grootste vijand van mijn welbevinden en zorgt ervoor dat ik in zo’n periode het totaalplaatje even niet meer zie. Ik verlies mij in irrelevante details, word ongeduldig en ik loop mij voortdurend te ergeren aan alles en iedereen. Koppig houd ik vast aan mijn eigen gelijk en ben onbereikbaar voor goede argumenten of een arm om mijn schouder. Waarom ligt de schaar niet op zijn plaats? Wie heeft er het laatst met zijn poten aangezeten? Hé sukkel, is richting aangeven in het verkeer ouderwets geworden of zo? Sjonge, wat loopt die journalist weer te zeuren, zeg. Kan ik een samenvatting krijgen? Eigenlijk wil ik dan gewoon met rust gelaten worden, inderdaad door alles en iedereen, want dat is de enige manier om mijn leven in perspectief te krijgen en weer die evenwichtige persoon te worden.

Wanneer mijn stressniveau stijgt, maar nog niet onomkeerbaar hoog is, valt er nog te ontsnappen aan dit rampscenario. Op zulke momenten trek ik mij graag terug in mijn eigen parallelle universum, waar ik koppig kan zijn zonder er iemand mee te kwetsen. Ergens in mijn puberteit is deze veilige vluchtheuvel ontstaan, waarschijnlijk tijdens het maken van huiswerk met de transistorradio afgestemd op Radio Veronica. Misschien ontging de relevantie van de cosinusregel mij op dat moment, of bleef ik steken in Duitse voorzetsels met de derde naamval, terwijl de hits uit zee mij een alternatieve route boden, die uitkwam in een aangenaam niemandsland. In dit toevluchtsoord plantte ik onmiddellijk mijn vlag en ik heb de grenzen ervan tot op de dag van vandaag succesvol verdedigd.

Koppig ~ 1) Balsturig 2) Bokachtig 3) Bokkig 4) Dwars 5) Eigenwijs 6) Eigenzinnig 7) Haatdragend 8) Halsstarrig 9) Halstarrig 10) Hardhoofdig 11) Hardleers 12) Hardnekkig 13) Hoofdig 14) Karaktersterk 15) Mordicus 16) Niet bijdehand 17) Niet plooibaar 18) Nors 19) Obstinaat 20) Onbuigzaam 21) Ongewillig 22) Ongezeglijk 23) Onhandelbaar 24) Ontoegeeflijk

In het diepst van mijn gedachten gelden totaal andere regels dan in de gewone wereld. Halsstarrig kan ik er vasthouden aan verouderde idealen of inmiddels politiek incorrecte standpunten. Geuren en kleuren zijn er nog altijd een wereldmacht, verdedigd door liefde, vrede en geluk. Altijd klinkt er muziek, waarbij de tekst belangrijker is dan de melodie en de melodie belangrijker dan de beat. Oude tijden herleven, om het hier en nu de maat te nemen en de waan van vandaag te relativeren. Verzorging en zorgzaamheid zijn nog springlevend en hebben de strijd tegen farmaceutische industrieën en andere beursgenoteerde ondernemingen nog niet verloren. Onderwijzers en leraren staan er in aanzien en genieten vertrouwen. Islamieten heten hier nog mohammedanen en Zwarte Piet staat niet onder verdenking.

Gelukkig is er maar weinig stress voor nodig om weer voor even te vertrekken naar mijn Shangri-La, want het is er aangenaam vertoeven. Hier geen verschil van meningen, geen argumenten pro of contra. Geen talkshows of hebzuchtige reclames, geen domme prietpraat over slimme meters. Want mijn vluchtheuvel is digitaal onbereikbaar, ook voor pingeltjes met breaking news of tweets vol haat. Alleen maar rust, regelmaat en dus voorspelbaarheid. Heerlijk!

Maar een verblijf hier is als een droom, waarin ik weet dat ik straks wakker zal worden. Ik probeer de slaap nog even te rekken, maar het ontwaken is in zicht. Het is als in een vakantie, waarvan al meer dagen voorbij zijn dan er nog zullen komen, en ik mezelf erop betrap te denken aan dingen van thuis die ik mis. En ik weet: als mijn stress straks gezakt is, keer ik weer terug naar de weerbarstige werkelijkheid en ga ik proberen mijn steentje bij te dragen aan de gekte van alledag. Want als evenwichtig mens mag ik overal wat van vinden, mag ik meehuilen met de wolven in het bos en zelfs op een populistische partij stemmen.

Dat laatste doe ik natuurlijk niet, want maar al te goed weet ik dat mijn parallelle universum een illusie is, een schaduw uit een voltooid verleden, waaruit ik de onaangename onderdelen heb weggelaten. Fijn om er even te kunnen vertoeven, maar het is geen blauwdruk voor de toekomst. Dat koppige misverstand deel ik niet.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog.