Hij wist het zeker, mijn collega. We hadden nog tijd genoeg om de Engelse leerlingen op Euston Station uit te zwaaien. Na een dag in Londen, waarmee het uitwisselingsbezoek werd afgesloten, keerden zij weer terug naar Stafford en gingen wij met de nachtboot naar Hoek van Holland. De trein naar Harwich vertrok van Liverpool Street Station en met de metro was dat maar een klein eindje, waarbij we niet eens hoefden over te stappen.

Ik voelde er niet veel voor om de tijdsdruk onnodig op te laten lopen, maar mijn collega hield voet bij stuk. Het was een intensieve week geweest en eigenlijk was ik te moe om met hem in discussie te gaan. Helemaal omdat ik hem bij vergaderingen op school had leren kennen als een vergadertijger, die net zo lang kon blijven praten tot hij zijn zin kreeg. Ik zwichtte en de hele groep ging naar Euston Street. Daar namen wij afscheid van onze Engelse collega’s en hun leerlingen en zagen de trein vertrekken, richting de Midlands.

Tijdens dat kleine metroritje ging er van alles mis. Natuurlijk was er een groepje leerlingen even naar het toilet en stonden drie anderen nog te wachten op het broodje dat ze net besteld hadden. De ingang van het metrostation was snel gevonden, het juiste perron niet. In het doolhof van gangen en trappen liepen we een paar keer verkeerd en raakten we  twee leerlingen kwijt, die na vijf lange minuten toch nog op het goede perron verschenen.

Weer twee andere leerlingen stapten niet op tijd in het metrostel, zodat we op Liverpool Street op de volgende metro moesten wachten, in de hoop dat zij ditmaal ingestapt waren. Gelukkig wel. Maar door dit alles begon de tijd te dringen en stond onze trein naar Harwich op het punt van vertrekken. We vlogen het metrostation uit, holden door de stationshal en toen we hijgend bij het juiste perron aankwamen, zagen we nog net de rode achterlichten van de sneltrein het station verlaten.

De volgende trein was een stoptrein richting Ipswich, zodat we in Colchester moesten overstappen om bij de boot in Harwich te komen. Het was geen prettige reis, want onze haast en ongerustheid waren groter dan de snelheid van het boemeltreintje. Gingen we het nog halen? En wat te doen als we de nachtboot zouden missen? Tot onze grote opluchting zagen we in het inmiddels donkere Harwich de boot nog liggen. Er reden zelfs nog vrachtwagens naar binnen, zodat alles toch nog goed leek te komen.

Betweter ~ 1) Bemoeial 2) Eigenwijs 3) Eigenwijs mens 4) Eigenwijs persoon 5) Eigenwijze 6) Frik 7) Iemand die alles beter meent te weten 8) Iemand die altijd tegenspreekt 9) Pedant 10) Protocol 11) Pruttelaar (Zuid-Nederlands) 12) Regelneef 13) Waanwijze 14) Weetal 15) Wijsneus

Maar het kwam niet goed. Toen we bij de vertrekhal aankwamen, waren de toegangsdeuren dicht en was het douanekantoor gesloten. En net zoals we aan het begin van de avond onze trein hadden zien wegrijden, zagen we twintig minuten later de verlichte nachtboot wegvaren. Geld voor een overnachting in een goedkoop hotel hadden de meeste leerlingen niet meer, zodat er niets anders op zat dan met z’n allen de nacht ergens op het station door te brengen.

Het Ierse Republikeinse Leger redde ons op die koude avond in februari. Geld voor een paar blikjes bier hadden sommige leerlingen nog wel, en in de verte was een benzinepomp. Anderen liepen rond om een betere overnachtingsplek te vinden. Mijn collega moest op zoek naar een telefooncel om de schooldirectie te bellen met de beschamende mededeling dat wij de boot gemist hadden en morgen pas aan het einde van de middag in Hoek van Holland aan zouden komen.

De IRA was in die jaren erg actief en hadden net een mislukte mortieraanslag op de ambtswoning van de Britse premier John Major gepleegd. Het hele land was in verhoogde staat van paraatheid, uit angst voor meer aanslagen. In die gespannen situatie vormden de rondzwervende leerlingen op het haventerrein van Harwich een veiligheidsrisico, dat door surveillerende agenten snel werd opgemerkt. Nors sommeerden ze ons om als groep bij elkaar te blijven en onmiddellijk de omgeving van het station en de haven te verlaten.

Bier brengt soms het beste in mensen boven, soms is een grote mond erg welkom. In hun beste Engels maakten enkele leerlingen de agenten duidelijk dat het niet hun idee was om de hele fucking nacht in de buitenlucht door te brengen en dat zij alleen per boot hier vandaan zouden vertrekken. En zowaar, na enig overleg aan Engelse zijde gingen voor ons de deuren van de vertrekhal weer open en mochten we de nacht binnen doorbrengen, in afwachting van de dagboot.

Ik had beter moeten weten, daar op Euston Station, en je zou zeggen dat ik mijn lesje die nacht wel geleerd had. Hoe is het dan te verklaren dat ik het jaar daarop, met dezelfde collega, weer de boot miste?

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.