Zeker de eerste vijftig jaar van mijn leven dacht ik bij de typering introvert niet aan mijzelf. Introvert zijn had voor mij de negatieve klank van in jezelf gekeerd en weinig sociaal, en ik dacht niet dat ik dat was. Vanaf het moment, dat ik ´s ochtends op het parkeerterrein voor de school uit mijn auto stapte, tot aan het instapmoment ´s middags was ik immers omring door mensen? Dagelijks voor de klas staan, met leerlingen en collega’s communiceren, ik moest het een introvert mens nog zien doen. OK, ik was niet de grootste socializer die er rondliep, en mijn collega’s waren er na een tijdje aan gewend, dat ik af en toe spijbelde bij personeelsdagen.

Toch raakte langzaam maar zeker mijn accu leeg, en toen het mij niet meer lukte om mezelf voor een nieuw schooljaar op te starten, kwam ik terecht bij het loopbaancentrum van mijn school. Wellicht was het tijd voor wat anders. Ik werd onderworpen aan allerlei tests, en de resultaten werden in tien loopbaangesprekken uitvoerig met me besproken. Mijn capaciteiten en competenties werden keurig neergelegd in een uitgebreid, strikt vertrouwelijk psychologisch rapport.

En daar, op pagina dertien, stond het. Op een schaal van ‘weinig’ naar ‘sterk’ haalde ik bij extravert de laagst mogelijke score. Bovendien was ik een weinig realistisch iemand, maar gelukkig wel artistiek. Het rapport was verder vernietigend vriendelijk over mijn leiderschapscompetenties. Ik was redelijk contactgericht, en meestal wel voldoende doortastend en overtuigend in mijn optreden. Ook zou het mij doorgaans wel lukken om kalm en weloverwogen te handelen in onverwachte situaties. Er was aan mij dus geen groot leider verloren gegaan, en zo ging ik mijn carrière dus ook niet afsluiten.

Rust ~ 1) Adempauze 2) Bekende personen en groepen 3) Bezitting 4) Beheerstheid 5) Bedaardheid 6) Commando 7) Cesuur 8) Caesuur 9) Deel van wedstrijd 10) Deel van een schip 11) Deel van muziekschrift 12) Dat roest zonder te oxideren (crypt.) 13) Gemoedsrust 14) Gerustheid 15) Glasplaat 16) Gemak 17) Geruststelling 18) Halftime 19) Het niet actief zijn

De meest interessante test was de Myers-Briggs Type Indicator (MBTI). Op basis van de persoonlijkheidstypen van de Zwitserse psycholoog Carl Jung formuleerden moeder en dochter Briggs en Myers vier vragen, waarbij ik telkens uit twee mogelijke antwoorden kon kiezen. Ieder antwoord leverde een letter op, bij elkaar goed voor een vierletterige code, die omschreef tot welk van de zestien types ik behoor. Want wij zijn allemaal uniek, maar hebben regelmatig vergelijkbare voorkeuren.

De vragen volgden Jung’s vier psychologische functies, en de twee mogelijke antwoorden waren duidelijk omschreven. Haalde ik mijn energie uit de wereld om mij heen, of reageerde ik vanuit mijn interne wereld van ideeën, gevoelens en ervaringen? Nou, die was makkelijk. Thuis deed ik immers meer energie op dan tijdens zo’n personeelsdag.

Ging ik uit van concrete, precieze en realistische informatie, of was ik op zoek naar patronen, grote lijnen en betekenissen in gegevens? De grote lijnen in vakken als wis- en natuurkunde had ik wel gezocht, maar nooit kunnen vinden, en bij repetities was ik met de concrete informatie nooit precies genoeg. De scheikundige kaart met het periodiek systeem der elementen vond ik er geweldig uitzien, maar ik kon er niets mee. Het lokaal rook trouwens ook vreemd. Nee, doe mij maar patronen en betekenissen.

Nam ik mijn beslissingen op basis van logische oorzaak-gevolg redeneringen, of baseerde ik deze op mijn eigen persoonlijke waarden? Hierbij moest ik onmiddellijk denken aan de onverzettelijkheid van mijn broer. Wanneer hij eenmaal een beslissing had genomen, was hij daar niet van af te brengen, of ik moest met een keihard rationeel argument aankomen. Dan kon hij, tot mijn grote verbazing, als een blad aan een boom omdraaien. Ja, ook dit antwoord was wel duidelijk.

En tenslotte, leefde ik op een geplande en ordelijke manier? Of was ik flexibel en spontaan en stond ik open voor verandering en beslissingen op het laatste moment? Natuurlijk wilde ik wel graag flexibel zijn, en spontaan genoeg voor beslissingen op het laatste moment, maar ik kon mezelf hier natuurlijk niet voor de gek houden. Als je een bevestigend antwoord wilt, kun je me beter vragen of ik volgende week met je mee wil naar het strand, dan nu meteen. Dan maak ik ruimte voor je in mijn agenda.

Ik kreeg de code INFJ mee naar huis, en een aantal fotokopieën met een toelichting. En ik stond perplex, zo goed klopte de beschrijving van mijn type. Denken in abstracties en metaforen? Natuurlijk. Globale inzichten en visies illustreren aan de hand van beeldspraak, vergelijkingen en persoonlijke verhalen? Klopt helemaal. Idealistisch, zonder de praktische aspecten van een situatie te overwegen? Het verhaal van mijn leven.

De uitslag van de MBTI-test was het begin van het terugkeren van de balans in mijn leven. Want de toelichting vertelde ook, dat ik onder stress mijn grip op het totaalbeeld verloren had, mezelf verdronk in details en voortdurend bezig was met irrelevante feiten. Ik ergerde me inderdaad aan onbenulligheden en werd ongeduldig over alles wat nog gedaan moest worden.

De oplossing? Tijd en rust, om terug te keren tot mezelf. Na een paar maanden was ik weer in staat de zaken in perspectief te zien. En op basis van mijn maximale scores voor verbale capaciteiten en woordenschat kon ik Nederlands gaan geven. Ik had mijn les geleerd, concentreerde me op mijn nieuwe vak en heb me de laatste tien jaar niet meer druk gemaakt om de rest. Onderwijshervormingen zijn als regen, nat word je toch.

Tijd en rust voor jezelf heet tegenwoordig me time, en sinds ik als introvert uit de kast gekomen ben, kost het mij geen enkele moeite daar ieder dag weer ruim gebruik van te maken. Ik kan het iedereen aanraden.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.