Niemand had mij ooit gevraagd wat ik later, als ik groot was, wilde worden. Om eerlijk te zijn had ik mijzelf die vraag ook nooit gesteld, maar ik had wel vage ideeën over mijn toekomst. Die moest vooral veel vrijheid bevatten en weinig vlees. Nee, slager zoals mijn opa of keurmeester zoals mijn vader ging ik niet worden.

Dat had niets te maken met vegetarische idealen, maar alles met wat ik op het slachthuis naast ons huis gezien en gehoord had. Koeien die in een stal stonden te loeien totdat ze het genadeschot kregen. Varkens, die gillend een veewagen uitgejaagd werden, op weg naar de slachtbank. En met Kerst het jaarlijkse dieptepunt: mensen die hun konijnen ter slacht aanboden, om geknoei thuis te voorkomen. Een elektrische schok maakte een einde aan het leven en hun gestroopte velletjes hingen op vleeshaken te drogen.

Ooit zou er een einde komen aan het luisteren naar ouders en leraren, en dat zou de dag zijn waarop die vrijheid begon. Daar nu al voor vechten leek me zinloos, want ik had al gemerkt dat de tegenstanders nog te sterk waren. Zij hadden machtige wapens in de vorm van leerplicht, dienstplicht en geld. Maar als het eenmaal zo ver was, ging ik mijn tijd natuurlijk niet op kantoor achter een bureau zitten te verdoen. Iedere dag op hetzelfde tijdstip, met dezelfde onbekenden in dezelfde trein zitten ging ook niet meer gebeuren. Nee, ik zag een boeiend en kleurrijk leven voor me, waarin ik kon doen wat ik zelf wilde en waarvoor ik het geld op een zinvolle manier ging verdienen.

Afstompend vakantiewerk wist me voor ieder erop volgend schooljaar weer genoeg te motiveren, en op basis van geheugen en doorzettingsvermogen kon ik eindelijk de eerste horde nemen. Ik haalde mijn diploma en ging studeren.

Luisteren ~ 1) Aandacht schenken 2) Aanhoren 3) Afluisteren 4) Aandachtig horen 5) Auditief waarnemen 6) Behoren 7) Beluisteren 8) Bemerken 9) Fluisteren 10) Gehoorzamen 11) Gericht horen 12) Horen 13) Iets vernemen 14) Ingesteld om te horen 15) Invloed van iets ondergaan 16) Laat zich makkelijk sturen 17) Met aandacht horen 18) Met het oor waarnemen

De omgeving van het oude station van Utrecht was één grote bouwput, want winkelcentrum Hoog Catharijne ontwikkelde zich in sneltreinvaart. Maar het fraaie Jugendstil-gebouw van Verzekeringsmaatschappij Utrecht, dat er nog in al zijn glorie stond, maakte mij duidelijk dat er in de universiteitsstad, die mij naar de vrijheid zou leiden, veel moois te ontdekken was. Met een plattegrond in mijn hand liep ik door de warme straten, op zoek naar het Instituut voor Geschiedenis waar de introductiedagen op het punt stonden te beginnen. Ik keek op naar de ouderejaars studenten, die ons in groepjes onder hun hoede namen en hoopte dat ik snel net zo zelfverzekerd zou worden als zij. Aandachtig luisterde ik naar wat ze te vertellen hadden.

Die middag werd het een stadswandeling, natuurlijk vol historische details en voor studenten relevante locaties. De mensa voor de goedkope maaltijd en de tafels bij de diverse studentenverenigingen voor wat meer gezelligheid. De Raadskelder met boekhandel De Rooie Rat en het Academiegebouw op het Domplein, waar ons eerste college gehouden zou worden.

Tenminste, als de bezetting van dit hoofdgebouw van de universiteit tegen die tijd opgeheven was, want er werd geprotesteerd. Onderwijsminister De Brauw had dat voorjaar het collegegeld verhoogd van tweehonderd naar duizend gulden en daar kwam de studentbeweging tegen in actie. De benodigde miljarden kon de regering beter gaan zoeken bij Akzo, Philips en bij Defensie, zo redeneerde ook onze begeleider. Hij nodigde de groep uit om mee te doen aan de bezetting en die avond in het gebouw te komen slapen. Ik had niet verwacht dat mijn tocht naar de vrijheid zou beginnen met een bezetting en bedankte voor de eer. Mijn woordenschat was wel een woord rijker geworden: actiebereidheid. Waar het mij dus volledig aan ontbrak.

De regering verlaagde het collegegeld naar vijfhonderd gulden en de rust keerde weer. Met een onbeschreven schrijfblok in een linnen tasje, opdruk Anti Plastic, meldde ik mij op maandagochtend om negen uur bij het inmiddels weer opgeruimde gebouw. In een zaaltje op de eerste verdieping woonde ik mijn eerste hoorcollege bij. Helaas, het was nog saaier dan de lessen biologie op de middelbare school, die geheel bestonden uit het overschrijven van wat de leraar op het bord had geschreven.

Het vakgebied was historiografie, de geschiedenis van de geschiedschrijving, met in de hoofdrol de belangrijkste geschiedschrijvers. Twee uur lang luisteren en twee uur lang schrijven, met af en toe een blik op het schoolbord om te kijken of ik de namen Thucydides en Hobsbawn wel goed gespeld had. De opmerking van de professor, dat het tentamen over deze stof pas in de doctoraalfase afgenomen werd, bleef langer hangen dan zijn referaat van die ochtend. De kandidaatsfase duurde drie jaar, dus zat ik hier gehoorzaam te luisteren naar wat ik in het vierde studiejaar allang weer vergeten zou zijn.

In het nieuwe besef, dat ik dankzij mijn studiebeurs aan niemand meer verantwoording schuldig was, besloot ik de zondagavond daarop dat ik de volgende ochtend niet om negen uur in het Academiegebouw hoefde te zijn. Ik nam alvast een voorschotje op mijn vrijheid.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog.