Op de kleurencombinatie geel met zwart ben ik niet echt gek. Het is niet zo dat ik de Jumbo mijd vanwege het logo, net zomin als ik boodschappen doe bij Albert Heijn omdat ik van lichtblauw houd. Maar met zwarte letters tegen een gele achtergrond moet je oppassen. Geel-zwarte signaaltape betekent anderhalve meter afstand houden, tijdelijke verkeersdrempels zijn geel-zwart, wegomleidingen worden aangegeven met zwarte pijlen tegen een gele achtergrond en de borden, die een pas gedweilde en dus gladde wc-vloer markeren, zijn ook geel.

Geel geeft dus gevaar aan, geel valt op, geel waarschuwt. Aan de boevenpakken van de gebroeders Dalton uit de strips van Lucky Luke zie je al dat ze niet te vertrouwen zijn, maar waarom is het huidige politie-uniform dan ook geel met zwart? Met meer blauw op straat heeft het in ieder geval niets te maken.

Ook wespen zijn geel-zwart gestreept en wespensteken roepen bij mij een buitensporige allergische reactie op. Sinds een neef van mijn vrouw is overleden door een steek in zijn keel, durf ik in augustus buiten in de tuin nog maar nauwelijks mijn mond open te doen. En ook al is het geel gestreepte truitje van Gordon Sumner uit zijn tijd in Newcastle allang versleten, een fan van Sting, met of zonder Police, ben ik nooit geworden. Ozzy Osbourne ook niet, gezien zijn uitspraak It could have been worse. I could have been Sting.

Mijn tweede dochter heeft een tijdje voor het kledingconcern The Sting in de Rotterdamse Koopgoot gewerkt. Ook al geen goed idee, want het werk bestond uit eindeloos truitjes opvouwen en het salaris ging op aan kleding met korting. Maar volgens haar was het beter dan achter de toonbank bij de groenteboer, want dan moest zo zo’n lelijk schort voor. Om die reden denk ik ook niet dat ze kassière bij de Jumbo had willen zijn, geel en zwart flatteren haar evenmin. Wie wel eigenlijk?

Naast snel wisselende eigenaren en trainers is er nog een reden dat het voetbalclub Vitesse al jaren niet lukt om een echte topclub te worden. Ze spelen hun thuiswedstrijden namelijk in een geel-zwart tenue en dat is vragen om moeilijkheden. Supporters van NAC, Roda JC of VVV Venlo zullen beamen dat geel-zwart wel de kleur van hun bloed is, maar dat winnen nooit een zekerheid is. Het vieren van een kampioenschap, een promotie, een beker of een schaal is in Arnhem een zeldzaamheid, net zoals in Breda, Kerkrade en Venlo.

Natuurlijk is Duitsland een beter voetballand dan België, en dat kun je aan hun nationale driekleur al zien. Geel en zwart zijn op de Duitse vlag keurig van elkaar gescheiden, terwijl de Belgische vlag de fatale kleurencombinatie ongemoeid laat en het rode vlak gebruikt voor hun geuzennaam De Rode Duivels. Het mag doorgaans niet baten.

Geel = 1) kleur 2) gemeente in de provincie Antwerpen 3) infectieziekte bij duiven 4) pauselijke kleur

Kan er uit geel dan niets goeds komen? Natuurlijk wel, kijk maar eens naar de door Andy Warhol ontworpen hoes van The Velvet Underground & Nico, met een knalgele banaan tegen een witte achtergrond. Of denk aan het gele huis van Vincent van Gogh in Arles, aan de schilderijen van Piet Mondriaan met hun dikke zwarte lijnen en de primaire kleuren rood, blauw en geel.

Zonder geel geen Mondriaan, zonder Mondriaan geen mondriaanjurken van Yves Saint Laurent. Midden jaren tachtig breide mijn moeder voor mijn oudste dochter en mij ooit een echte mondriaantrui, gebaseerd op dit idee. Dat geel heb ik met trots gedragen, natuurlijk ook omdat het maar een klein vlak in een groter geheel was.

Het nummer Yellow Submarine is niet mijn favoriete Beatles-song, maar dat komt ten dele door de versie van Wim Kan, die het omdoopte tot Jelle zal wel zien. Hierin was Jelle de toenmalige minister-president Zijlstra. Wel liefst drie verschillende artiesten hadden er een carnavalshit mee en het nummer kreeg voor mij een vreemde bijklank.

Tenminste, totdat twee jaar later de avondvullende animatiefilm Yellow Submarine verscheen, natuurlijk gebaseerd op de muziek van de Beatles. Door het zien van deze surrealistische film kwam mijn tekenen in een stroomversnelling en raakte ik nog meer in de ban van fantasie en kleur. De viltstiften waren niet aan te slepen en het tekenpapier was altijd op, zodat ik in de kantlijnen van mijn schoolschriften verder ging.

Als ik nu even geen inspiratie heb, kijk ik naar de dvd van deze film en droom via Liverpool weer weg naar Pepperland. Ik geniet van Nowhere man en Lucy in the sky with diamonds en vaar op hun klanken door de zeeën van tijd, gaten en monsters. Ik ben niet bang voor de Blue Meanies of de Countdown Clowns en weet dat ook hier muziek het kwaad overwint.

De film is mijn Frank Lloyd Wright, over wie Paul Simon schreef en Art Garfunkel zong: When I run dry I stop awhile and think of you. In mijn onderzeeër lukt het me iedere keer weer de wereld door een gele bril te zien, net zoals John Lennon in de videoclip van Imagine.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag publiceert alimolenaar.nl een woord waar je over mee kunt schrijven. Je kunt op ieder moment instappen.