Wanneer gaat landelijk over in landerig, wanneer wordt rustig gezapig? Hieraan moest ik denken, toen ik gisteren las dat er uit rioolwateronderzoek is gebleken dat er op Goeree-Overflakkee viermaal zoveel speed wordt gebruikt dan in Amsterdam. Een inwoners van Middelharnis had er een eenvoudige verklaring voor: Waarschijnlijk uit verveling. De jeugd heeft hier niet heel veel meer te doen.

Zelf zie of merk ik er niets van, maar ook mijn eigen woonplaats Krimpen aan den IJssel schijnt een groot drugsprobleem te hebben. En ik vroeg me af: hoeveel is er hier voor jongeren te doen, hoe dynamisch is mijn dorp? De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik vijfendertig jaar geleden hier niet voor het culturele leven ben komen wonen. Integendeel, het leek me hier een prima omgeving voor een jong en opgroeiend gezin en dat is helemaal waar gebleken.

Krimpen aan den IJssel dus, van oorsprong een dijkdorp met een steenfabriek en een scheepswerf. Een Dorpsstraat is hier niet, het hart van Krimpen klopte ooit bij de veerpont naar Kralingseveer. De Brink bestaat wel, maar dat is de naam van een veel nieuwer winkelcentrum, ergens achter in de nieuwbouw, zoals mijn schoonmoeder alles voorbij de eerste rotonde noemde.

In 1962 kregen Krimpen aan den IJssel en Krimpen aan de Lek de twijfelachtige eer door Wim Sonneveld te worden bezongen. In Een zwoele nacht in Krimpen aan de IJssel geeft de cabaretier de voorkeur aan de twee dorpen boven Parijs, Pisa en Las Vegas. Niets evenaart het stille maanlicht op de IJssel of haalt het bij de bleke oevers van de Lek.

Acht van de veertien rijksmonumenten zijn boerderijen, die vooral langs de IJsseldijk liggen, en ook één van de maar liefst twintig kerken mag zich een monument noemen. De IJsseldijkkerk – hoe kan het ook anders – is een rechthoekige zaalkerk uit 1865, met een neoclassicistische toren en een saai interieur, waarin de kleur beige oververtegenwoordigd is.

De twintig kerken maken Krimpen tot een kerks dorp en dat betekent ook dat de SGP van oudsher de grootste partij in de gemeenteraad is en een zwaar stempel drukt op de forensen uit Rotterdam, die voor de grootste uitbreiding van de gemeente gezorgd hebben. Electoraal is de SGP inmiddels ingehaald door drie lokale partijen, die ervoor gezorgd hebben dat de winkelsluiting op zondag verruimd is en er een heus regenboogzebrapad naar het Gezondheidscentrum leidt.

Nog steeds worden de inwoners tweemaal daags geconfronteerd met onze eigen brug der zuchten, de Algerabrug. Deze brug uit 1958 vormt, samen met de ernaast gelegen stormvloedkering, het oudste deltawerk van Nederland en is totaal niet berekend op het intensieve autoverkeer van nu.

Ooit van de Staande Mast Route gehoord? Zeil- en motorboten met een mast- of opbouwhoogte van meer dan zes meter kunnen via deze vaarroute veilig van Breskens tot Delfzijl varen, vice versa. De route loopt langs Krimpen aan den IJssel en de Algerabrug opent zich voor al die boten en bootjes. In de zomermaanden gebeurt dat dagelijks toch bijna tien keer, natuurlijk met fikse files als gevolg.

Gezapig = 1) al te gemoedelijk 2) bedaard 3) bezadigd 4) kalm 5) saai 6) sloom 7) zacht en stil 8) zonder inspanning

Toen wij in Sonnevelds hoofdstad van de gezapigheid kwamen wonen ging Krimpen op zaterdagavond inderdaad vroeg slapen, want om middernacht begon voor alle inwoners de zondagsrust. De weinige uitgaansgelegenheden moesten op tijd sluiten. Op zondagochtend gingen alle kerken open, maar het zwembad, de sporthal, de benzinestations en de meeste cafetaria’s bleven de hele dag dicht. De amateurs van DCV mochten op zondagmiddag wel spelen en op weg naar het voetbalveld kwamen hun supporters de kinderen tegen, die naar de zondagsschool liepen. De verzuiling wist zich hier goed te handhaven.

Jeugd- en jongerenwerk was en is voor de SGP vooral de kerkelijke jongerenvereniging. Het onkerkelijke gedeelte werd verwezen naar een oude boerderij, de Wilhelminahoeve. In 1997 brak hier brand uit en, om het gebouw niet voor 1,2 miljoen gulden op te hoeven knappen, werd er aan de andere kant van Krimpen een nieuw gebouw neergezet. Op de grond van de oude Wilhelminahoeve staan nu kapitale villa’s met zicht op de IJssel, en ik heb me altijd afgevraagd of dit toeval is.

Wilhelminahoeve werd Big Bear en het pand stond zo ver buiten de bebouwde kom dat er volgens de toenmalige VVD-wethouder zelfs disco-activiteiten ontplooid zouden kunnen gaan worden. Mijn kinderen zijn er misschien een paar keer geweest, in het timmerdorp aan het einde van de zomervakantie of tijdens één van de spaarzame evenementen, met klachten in de gemeenteraad over geluidsoverlast na twaalven als terugkerend resultaat.

Het jongerenwerk is hier nooit echt van de grond gekomen en het gebouw stond er jarenlang troosteloos bij. Afgelopen januari is het verkocht aan een stichting die er een Hindoetempel gevestigd heeft, volgens D66 een mooie aanvulling op de negentien protestantse kerken en die ene katholieke kerk.

De jeugdjaren van de kinderen waren hier veilig en voorspelbaar, maar vanaf de eerste klas van het voortgezet onderwijs sloeg de onrust toe. Het werd hier te saai voor ze, Rotterdam en Gouda lonkten. Voor ons als ouders gingen lange zaterdagavonden over in vroege zondagochtenden, waarop we hoopten dat er die nacht niets naars zou gebeuren. Ieder weekend had ik geld voor een taxi in huis, mocht één van mijn dochters onderweg ergens stranden. Met wat branderige ogen werden we een paar uur later wakker van de kerkklokken.

Alle kinderen zijn gelukkig ongedeerd uit de jaren der verveling gekomen, maar wat zou een rioolwateronderzoek hier nu opleveren? Zou architect Rem Koolhaas hieraan gedacht hebben bij zijn oproep om de aandacht voor de stad te verschuiven naar het vergeten platteland? Mijn geraniums wil ik er best neerzetten, maar ik betwijfel of mijn kleinkinderen een kick zouden krijgen van koeien melken.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag publiceert alimolenaar.nl een woord waar je over mee kunt schrijven. Je kunt op ieder moment instappen.