Bericht van SVB in uw Berichtenbox op MijnOverheid las ik in mijn e-mail en ik besloot het voor het moment maar even te negeren. Ervaring heeft mij geleerd dat het openen van die berichtenbox altijd gedoe oplevert met DigiD en pincodes, en bovendien: hoe belangrijk kon het zijn? Mijn laatste contact met de Sociale VerzekeringsBank is even lang geleden als de storting van de laatste kinderbijslag, meer dan tien jaar geleden.

Ik nam mijn toevlucht tot een vertrouwde werkwijze en gaf mezelf opdracht er de volgende dag naar te kijken, want naar mijzelf luisteren gaat me altijd nog beter af dan onmiddellijk een bevel te gehoorzamen. Ook in een digitale omgeving ben ik meer van de intrinsieke dan van de extrinsieke motivatie.

Het bericht was kort en bondig: Over ongeveer 4 maanden bereikt u uw AOW-leeftijd. Vraag uw AOW nu al aan. Ik ademde even diep en besloot, zonder naar het voorbeeldfilmpje te kijken, de vier eenvoudige stappen dan maar meteen te zetten. Ik controleerde al mijn gegevens, dacht even aan George Orwell’s Big Brother, en beantwoordde een aantal vragen die, omdat ik nooit in het buitenland gewoond of gewerkt heb, allemaal eenvoudig met nee beantwoord konden worden. Ik zocht nog even op wat heffingskorting was, vulde mijn bankrekeningnummer in en tien minuten later behoorde ik tot de ruim 80% die AOW makkelijk, veilig en snel aanvraagt via internet.

Als Amersfoort straks naar Sinterklaas en zijn pakjesboot staat te zwaaien, ben ik dus ook AOW-er. Dat voelt oud, veel ouder dan gestopt-zijn-met-werken en net iets ouder dan vroeggepensioneerde. Moet ik iets gaan doen om te voorkomen dat ik nu snel bejaard ben, of een oude van dagen word? Ik zocht het op in het woordenboek en las dat een bejaarde in de editie van 1995 een persoon van gevorderde leeftijd was, iemand ouder dan 65 jaar. Online gaf de laatste editie mij vijf jaar respijt en had het over 65 à 70 jaar. Helaas waren in beide edities bejaarde en oude van dagen synoniemen van elkaar. Daarin was dus geen soelaas te vinden.

Zwaaien ~1) Beieren 2) Bewegen 3) Draaien 4) Groeten met de hand 5) Heen en weer bewegen 6) Kwikkelen 7) Maaien 8) Roeien 9) Schommelen 10) Schommeling 11) Slingeren 12) Slingering 13) Swingen 14) Trilling 15) Wapperen 16) Wuiven 17) Zwaai 18) Zwabberen 19) Zwenken 20) Zwichten 21) Zwieren

Wanneer was dit onomkeerbare proces van oud worden eigenlijk begonnen? Waar lag het beginpunt van het bergafwaarts gaan? Ik keek naar wat oude pasfoto’s en zag dat mijn haargrens vanaf mijn veertigste toch wel erg snel ging wijken, vijf jaar later kon de kapper zijn schaar laten liggen en had hij genoeg aan de tondeuse. De strijd tussen kaal en grijs liet nog maar een model kapsel toe. Een bril draag ik al sinds de vierde klas lagere school, maar ik heb deze eeuw niet gehaald zonder het leesgedeelte onderin. En nu vraag ik me af hoelang ik die staaroperatie nog kan uitstellen, want mijn linkeroog wordt toch wel wat troebel.

Of werd ik oud, vanaf het moment dat dat mijn oudste dochter het huis verliet, of toen mijn zoon als laatste op zichzelf ging wonen? Was ik oud vanaf de geboorte van mijn eerste kleinkind, die nu alweer naar de tweede klas van de HAVO gaat? Maak ik mezelf oud door met andere grootouders over het aantal kleinkinderen te praten, alsof hier een wedstrijdje ligt? Ik weet in ieder geval zeker dat ik me ouder voelde worden toen mijn vader overleed, tien jaar na mijn moeder. Vanaf dat moment zit er geen generatie meer tussen mij en de eindigheid.

Het leven begint bij veertig is inmiddels vervangen door je bent zo oud als je je voelt, en ik vraag me af wanneer ik oud en wijs zal worden. Want als ik inderdaad aan mijn oude dag toegekomen ben, dan wordt het de hoogste tijd dat ik afscheid neem van gevoelens en gewoontes, die uit mijn jeugd stammen en die mij nog dagelijks kunnen hinderen.

Dan wordt het tijd dat ik dat kleine boze jongetje uitzwaai, dat mij af en toe dwarszit en mij passief agressief kan maken. Dat ervoor zorgt dat ik af en toe boos ben op de hele wereld en boos ben op mijn ouders en op mijn broers, die mij en elkaar in de steek gelaten hebben. Dat ik iedereen een sukkel vind, die op zo’n moment te dicht in mijn buurt komt, het Koninklijke Huis zichzelf verrijkende krotenkokers, Amsterdammers raar pratende opscheppers en ik Frans Bauer het liefst in China zou achterlaten en Jan Smit een beroepsverbod zou willen opleggen.

Maar misschien is het beter dat ik mijn zevenjarige ik niet uitzwaai, maar juist omarm en meeneem, en hem vertel dat hij het goed gedaan heeft en dat ik trots op hem ben.

Daarnaast moet ik niet vergeten dat ik geen haast meer hoef te hebben, de tijd gaat al snel genoeg. Mijn enige deadline is letterlijk geworden, maar kan nog jaren op zich laten wachten. Misschien leer ik in de tussentijd eindelijk eens om rustig in een rij te gaan staan, geduldig te wachten tot het verkeerslicht weer groen wordt en de tijd te nemen om nog meer van gewone momenten te genieten.

Ik denk niet dat ik het nog op kan brengen fan van het Koninklijk Huis, Frans Bauer of Jan Smit te worden, maar het zou mooi zijn als ik die boosheid kan loslaten en het verleden ga beschouwen als een voldongen feit. Een mens is nooit te oud om te leren, nietwaar?

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.