Graag zie ik mijzelf als een evenwichtig mens, zonder duizelingwekkende hoogtes en al te diepe dalen. En het lukt doorgaans aardig om aan dit zelfbeeld te voldoen, vooral als ik in mijn eentje ben.

Helaas is er een probaat en regelmatig terugkerend middel om mij uit balans te krijgen: verjaardagsfeestjes. Het maakt niet uit wie de jarige is, zo’n opgewekt gezelschap van familie, bekenden en vage kennissen brengt het slechtste in mij boven.

Onderweg in de auto doe ik alvast wat ademhalingsoefeningen en stel ik een top vijf van gespreksonderwerpen samen, want ik ga natuurlijk niet als een empty vessel naar binnen.

Het eerste kwartier gaat het goed: ik blijf rustig ademen, maar werk veel te snel mijn top vijf af. En dan? Nog minstens drie uur te gaan. Mijn openingszinnen zijn op, mijn energie is vervlogen en ik hoor mijn lege woorden in de volle kamer resoneren. Verwilderd kijk ik om mij heen, maar blijkbaar heeft niemand mij door. Iedereen zit gezellig te babbelen.

Waarom heb ik nooit geleerd te babbelen?

Dip ~ 1) Dieptepunt 2) Gedrukt 3) Inzinking 4) Inzinking met saus (crypt.) 5) Kleine inzinking 6) Lichte depressie 7) Mentaal dalletje 8) Mentaal dalletje (crypt.) 9) Niet geheel wel 10) Periode dat het minder gaat 11) Stemming als het regent 12) Sausje 13) Saus 14) Saus voor het indopen van borrelhapjes 15) Sausje voor borrelhapjes

Mijn diepste dip ooit was op de verjaardag van mijn schoonmoeder. Geheel volgens het boekje zaten de ouderen in de voorkamer, de vrouwen aan de ene kant en de mannen aan de andere kant. Wij als jongvolwassenen zaten in de achterkamer, iets meer gemengd. Met dito gevoelens zag ik een vier uur durende leegte voor me, weggetikt door de Friese staartklok boven de schoorsteenmantel.

In een opwelling stond ik op en zei dat ik er niet zeker van was of ik thuis het gasfornuis wel uitgedraaid had; dit moest even gecontroleerd worden. Iedereen babbelde gezellig verder en ik reed naar huis: een oase van rust. Na een uurtje televisiekijken schraapte ik mijn moed bij elkaar en ging terug. Iedereen zat nog steeds gezellig te babbelen, niemand had mij zelfs maar gemist.

Of misschien heeft een van de genodigden wel stiekem gedacht: wat een ongezellige gast, die Koopmans. Ik kan hem geen ongelijk geven.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.