Hij was van zink of van gegalvaniseerd staal, want ook de sintels uit de kolenkachel moesten erin kunnen. En die kleine emmer was voldoende voor al ons afval van een hele week, want eigenlijk was er niet zoveel afval. Schillen en oude broodkorsten werden opgehaald door de schillenboer, die de inhoud van de schillenemmer meenam om zijn dieren mee te voeren. Melk, vla en yoghurt zaten in glazen statiegeldflessen en als we al limonade kregen, kwam dat ook uit een glazen inwisselbare fles.

Een supermarkt bestond nog niet, en de kruidenier deed zoveel mogelijk van zijn afgewogen waren in een papieren zak. Koekjes kocht je los bij de banketbakker en ook hij deed ze in een papieren zakje, dat mijn moeder weer gebruikte als extra afsluiting tussen blikje en deksel. Op het lichtgroene blikje stond een meisje, gekleed in een crinoline, zodat bij ons thuis de roomboterkoekjes niet uit cellofaan, maar uit de trommel-met-het-mooie-meisje kwamen.

Papieren zakjes genoeg, want ook de slager deed zijn vers gesneden vleeswaren in een zakje, waarop bij nader inzien soms eigenaardige afbeeldingen stonden. Een assortiment vlees, worsten en hammen, met op de achtergrond grazende koeien die nog niet wisten dat hun laatste uur geslagen had. Of, nog gekker, lachende varkentjes, die geslacht en uitgebeend hun eigen zakje in gingen. Dat zakje werd later opnieuw gebruikt als boterhamzakje of werd toegevoegd aan de stapel oude kranten, die eens per maand door de kerk of door een sportvereniging werden opgehaald.

Met enige regelmaat kwam er langs de straten een voddenman en in de verte hoorde ik al zijn onbegrijpelijke kreet Peeekulorre! Peeekulorre! Heeft u lorren? Geeft u lorren? Ik kon er niets van maken. Op zijn handkar nam hij ook oud metaal mee en er werd een beetje minachtend over hem gedaan, alsof hij de morsige manieren van zijn populaire televisievoorbeelden Stiefbeen en zoon overgenomen had.

Het is deze handelaren in lompen en metalen sindsdien overigens behoorlijk voor de wind gegaan, want tegenwoordig spelen zijn een grote rol bij wat nu de ferro- en non-ferro recycling heet. Onder het motto Uw afval is onze zaak kopen zij belangrijke grondstoffen als ijzer, lood, messing, brons, koper, zink, aluminium en rvs op en niemand kijkt meer op ze neer.

Recycling ~ 1) Hergebruik 2) Herwinning 3) Kringloop 4) Recirculatie 5) Recuperatie 6) Regeneratie 7) Terugwinning van stoffen uit afval

De afvalbak werd vuilniszak, de vuilniszak werd duobak, de duobak werd kliko en de kliko werd door maar liefst drie afvalcontainers vervangen, want de inwoners van onze gemeente gingen door sorteren hun afval waardevol maken. Daartoe reikte de plaatselijke overheid bij de aanvang van het project een handige sorteerwaaier uit, die uitlegde wat de afkortingen GFT, PMD en PK inhouden en mij nu precies vertelt welk afval in welke bak moet.

Een gebruikte koffiefilterzak is vervuild papier dat niet in de bak voor papier en karton mag, maar wel in de bak voor groente-, fruit- en tuinafval. Luiers mogen dat weer niet, dus de luiertjes van Lennon, mijn kleinzoon, verdwijnen in het bakje in het aanrechtkastje, dat ik na afloop van zijn bezoek zo snel mogelijk naar de ondergrondse restafvalcontainer aan het einde van de straat breng.

Niet al het plastic is geschikt voor de bak voor plastic, metaal en drankkartons. Hard plastic, speelgoed en huisraad zoals emmer en druiprek, vallen hier niet onder en zijn restafval. Lege melkpakken mogen er dichtgevouwen wel in, maar chipszakjes weer niet. Die hebben namelijk aan de binnenkant een aluminium laagje, dat blijkbaar niet onder de noemer metaal valt. Ik was wel opgelucht dat papier met nietjes of plakband wel gewoon papier blijft.

Ik heb ze even geteld: in ons huis staan drie prullenbakken, die in de papiercontainer geleegd kunnen worden als ik het plastic eruit gesorteerd heb. In beide badkamers en op de WC staan kleine pedaalemmers, waarvan de inhoud zo onhygiënisch is dat deze linea recta de restafvalcontainer ingaan. Hieruit ga ik niet sorteren.

In de garage staan twee witte bakken voor flessen, met en zonder statiegeld. Het glas zonder statiegeld breng ik regelmatig naar het milieu-eiland bij het winkelcentrum, waar ik dan nog sorteer op wit, bruin/groen en bont glas. Als ik daar toch naartoe ga, kijk ik even of er in de chemobox nog batterijen zitten, want die kan ik dan meteen in de blipvert gooien. Oude, maar nog niet versleten kleding stop ik daar weer in een andere bak, volgens voorschrift netjes verpakt in een plastic zak. En het is goed te weten dat als wij uitgekeken zijn op onze gordijnen, we deze kunnen inleveren bij de kringloopwinkel.

Verder staat er in de garage nog een houten kistje voor kranten, want die gaan bij mijn zoon in de kattenbak van Carlito en Belicia. Op de plank staan ook flessen met afgewerkte frituurolie, die ik moet inleveren bij de gemeentelijke milieustraat, voorheen de vuilstort, samen met mijn ander klein chemisch afval: restjes verf, spaarlampen, halfvolle spuitbussen en restanten bestrijdingsmiddelen. Kleine huishoudelijke apparaten, witgoed, plat glas, goudvissenkommen en al het restafval dat niet in de container past, kan ik er ook inleveren. Het is altijd weer een feest hier met een lege auto en een opgeruimd gevoel vandaan te rijden.

En als ik dan, met afval in mijn handen, voor de containers net buiten de tuin sta en alles in de juiste bak deponeer, op zo’n moment moet ik altijd weer denken aan de haven van Rotterdam, waar op datzelfde moment grote schepen uit China binnenvaren. Aan boord staan duizenden containers die gevuld zijn met onnutte en totaal niet duurzame artikelen, bestemd voor winkelketens die overconsumptie voor iedere beurs betaalbaar gemaakt hebben. En terwijl ik weloverwogen het kleine plastic velletje, dat tussen de vleeswaren zat, in de middelste bak laat vallen, komt het vochtige gevoel over me dat ik tegen de wind in sta te plassen.

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.