Llandudno heeft alles wat je van een Victoriaanse badplaats verlangt. Het ligt op een schiereiland in de Ierse Zee, aan een baai die als een halve cirkel ingeklemd wordt door twee hoge rotsen. In het midden van de negentiende eeuw, toen een gezonde vakantie aan zee niet alleen meer was voorbehouden aan de elite, ontwikkelde architect George Felton het gezicht van dit plaatsje, dat al snel uitgroeide tot de koningin van de kust van Wales, een titel die het moest delen met Aberystwyth in midden-Wales en Tenby in het zuiden.

In 1878 kreeg de badplaats een eigen pier, die met zijn lengte van zevenhonderd meter de langste in Wales werd. Het hotel naast de pier heet natuurlijk Grand Hotel en op de pier zelf bevinden zich een paviljoen, een bar en een café, draaimolens en een Punch and Judy show. Nu de toegang tot de pier gratis is, de dekstoelen en de bleke dames onder hun parasols verdwenen zijn, ruikt het er naar fish and chips, suikerspin en verschaald bier. De donkey rides zijn vervangen door een boottochtje op zee, maar de grandeur van de brede promenade langs de Victoriaanse hotels is gebleven.

In een van deze hotels bracht Alice Liddell menig zomer door, waarbij zij door Charles Dodsgon, een vriend van de familie, vermaakt werd met verhalen over een wit konijn en een gekke hoedenmaker. Deze verhalen vormden de basis voor Alice’s adventures in Wonderland, die Dodgson onder het pseudoniem Lewis Caroll schreef.

Llanduno wil dat maar wat graag weten, want een groot houten konijn begroet de bezoekers bij het binnenrijden van de plaats, en op de boulevard kijkt de Mad Hatter, met een theepot aan zijn voeten, naar de voorbijlopende toeristen. Met een speciale app kunnen zij door de badplaats achter het witte konijn aanhobbelen en met een andere app biedt Alice aan hen de eerste woordjes in het Welsh te leren. Voor ons kwam het er niet van, want er was te veel om van te genieten en bovendien hadden de meeuwen het voorzien op onze sandwiches en lieten zich niet wegjagen.

Herfst ~ 1) Deel van een jaar 2) Deel van het jaar 3) Derde jaargetij 4) Derde seizoen 5) Eindfase 6) Humorist in Nederland 7) Jaardeel 8) Jaargetijde 9) Nadagen 10) Najaar 11) Naseizoen 12) Natijd 13) Nederlandse boekdrukker 14) Nederlandse cabaretier 15) Seizoen

Maar het hotel voor die week stond niet in Llandudno, het stond dertig kilometer noordwaarts in Rhyl. Nog nooit ik had van deze plaats gehoord en ik schrok een beetje van de foto’s op internet. Er was niets Victoriaans te zien, maar wel een betonnen parkeergarage en een blauw en oranje geverfd zeeaquarium, die met gemak onder de bouwsels konden vallen die Prins Charles ooit omschreef als monstrous carbuncles, monsterlijke steenpuisten. Maar ons hotel keek uit op zee, en dat stelde me weer wat gerust. Bovendien was dit een budgetreis, en ik wist dat ik niet te hoge eisen moest stellen.

Zo ziet vergane glorie er dus uit, was mijn eerste gedachte toen we Rhyl over de blauwe Harbour Bridge binnenreden. Vanavond kon ik dus op de East Parade, ooit waarschijnlijk een echte boulevard, een bezoek brengen aan Les Harkers Amusements and Bingo en, als het eten in het hotel niet beviel, was er gelukkig ook een Bodrum Kebab House, direct naast de Psycho Tattoo.

Ooit had ook Rhyl een pier gehad met een groot paviljoen, maar het gebouw met maar liefst vijf koepels brandde in 1901 af. In 1913 was de pier te onveilig geworden voor het publiek, werd half afgebroken en in 1930 weer geopend. In 1966 was het echt voorbij en werd de pier voorgoed gesloten en later gesloopt. De arbeiders van Liverpool en Manchester keerden Rhyl massaal de rug toe en de ooit populaire badplaats werd een troosteloos oord.

De Europese Unie pompte vanaf 1990 ettelijke miljoenen in Rhyl en om de badplaats weer aantrekkelijk te maken werd de zeekant grondig aangepakt. Het resultaat ziet er megalomaan en verlaten uit, met heel veel gele bakstenen en bijna geen badgasten. De Clydesdale Bank Tower is inmiddels alweer gesloten en wordt gebruikt als lichtmast, het Rhyl Suncentre met verwarmd zwembad en overdekte surfpool is met de grond gelijk gemaakt. Het White Rose Shopping Centre oogt nieuw, maar de winkels zelf zijn armetierig. Vanuit onze hotelkamer zien we uit op een parkeerdak, waar nooit meer dan drie auto’s staan.

Natuurlijk willen we die eerste avond even naar zee. Er staan hekken om het centrale plein van de nieuwe promenade, waarlangs een dikke man met veel tatoeages zijn hond uitlaat. Ik loop verder naar het strand en voel me ineens een figurant in de clip van The boys of summer van Don Henley. De zanger loopt in zwart-wit door een eveneens verlaten badplaats, doet zijn kraag omhoog, kijkt in de camera en begint te zingen:

Nobody on the road, nobody on the beach. I can feel it in the air: the summer’s out of reach.

Het is pas half augustus, maar in Rhyl is de herfst al begonnen. Gelukkig is Wales groter dan Rhyl.

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.