Het is donderdag, blogdag dus, en toevallig heb ik nu even niet veel beters te doen. Het woord van de week wordt via Facebook of Twitter doorgegeven, maar daar zie ik nog niets voorbijkomen. Omdat ik zaterdag met vakantie ga, heb ik deze week niet veel tijd om iets evenwichtig bij elkaar te schrijven, tenslotte moet ik ook nog mijn koffer pakken en de laatste boodschappen doen. Daarom ben ik alvast maar begonnen. Met een beetje geluk draai ik er straks, als het woord bekend gemaakt is, nog een mooi einde aan. Ondertussen maak ik alvast mijn hoofd een beetje leeg door een kleine ergernis van me af te schrijven.

Terwijl er in de haven van Rotterdam dagelijks grote containerschepen gelost worden vol plastic rotzooi uit China, om ketens als Intertoys en Action mee te vullen, loop ik met een plastic broodzak of een vleeswarenschaaltje naar de PMD-bak om iets goeds voor het milieu te doen. Naast die bak voor plastic, metaal en drinkkartons staat de GFT-bak, die met dit mooie weer druk bezocht wordt door metallic groene vliegen en hun nakomelingen, die gek zijn op het broeiende afval van groente en fruit. De derde bak is voor papier, maar niet voor al het papier: oude kranten gaan in een houten kratje in de garage. De katten van mijn zoon hebben in hun kattenbak namelijk graag wat te lezen.

In de garage staan ook twee plastic dozen voor flessen, met en zonder statiegeld. Het is iedere keer weer leuk om met één van mijn kleinzoons die flessen kapot te laten vallen in de glasbak en Nick Lowe nog eens zijn I love the sound of breaking glass te laten zingen. Het is een vast onderdeel van iedere logeerpartij geworden.

Maar ik ben nog niet klaar met mijn afvalscheiding. In het keukenkastje staat een bakje voor afval, dat niet tot één van bovenstaande categorieën behoort en tegenwoordig dus restafval heet. Als het bakje vol is, of minder frisse restanten bevat, breng ik het plastic zakje naar het einde van de straat om het met een speciaal pasje in de restafvalbak te doen. De firma, die deze bakken komt legen, zegt op zijn wagens dat afval niet bestaat, maar als ik naar het doorzichtige zakje in mijn hand kijk, heb ik daar toch zo mijn twijfels bij. Ik zal hier niet in detail treden.

Batterijen of kapotte lampen horen natuurlijk niet bij het restafval, net zo min als de plastic flacons met afgewerkt frituurvet, de lege spuitbussen en de blikken met nog een klein restje verf erin. De fles met Roundup, die ik niet meer durf te gebruiken om de springklaver en de paardenbloemen tussen de tegels te vernietigen omdat de andere planten in de tuin er ook niet tegen kunnen, al helemaal niet. Nee, het klein chemisch afval breng ik met enige regelmaat naar de milieustraat, waar ook het perron is waar ik met plezier de restanten van onze welvaartsstaat in gooi, die te groot zijn voor welke bak dan ook.

Thuis hadden wij vroeger één gegalvaniseerde stalen vuilnisemmer.

Hashtag ~ grafisch symbool dat bij het twitteren gebruikt wordt om trefwoorden in een bericht te markeren, zodat ze gemakkelijker kunnen worden teruggevonden; hekje; matje; #

Het is inmiddels vrijdag geworden en het woord voor deze week is inmiddels bekend. Ik weet niet of veel mee kan, want ‘hashtag’ hoort bij twitteren, en ik twitter niet zo veel. Het medium lijkt een beetje op die gegalvaniseerde vuilnisemmer in een wereld waarin afval wel degelijk bestaat, met de hashtag als enige scheidingsteken. Natuurlijk, je kunt dit teken gebruiken zoals je een emoticon gebruikt, om jezelf te relativeren of om je gemoedstoestand weer te geven. Dat kan zelfs op een T-shirt, maar wat het hashtag-teken dan toevoegt aan de tekst #kindnesswins of #Imsoexcited ontgaat mij. Misschien is daarom het shirt met de tekst #you#are#annoying#with#your#unnecessary#hastags wel wat voor mij.

Mag ik ervan uitgaan dat, als iemand T-shirt draagt met een tekst erop, het de bedoeling is dat anderen dit lezen? Ik doe het in ieder geval wel, want het voegt een dimensie toe aan het observeren van mijn omgeving. Ik geloofde mijn leerling dan ook onmiddellijk, toen zij op haar shirt de tekst If you think I’m a bitch, you should meet my mother droeg, en keek uit naar de eerstvolgende ouderavond. Misschien was zij wel de oudere zus van het kleine meisje met My mum has super powers op haar shirt. Ik moest glimlachen om de jonge vader in het zwembad, met de tekst player op zijn verwassen T-shirt en in zijn kielzog een huilende peuter.

Ik denk dat een tekst als faded glory wel bij mij zou passen, en als het dan toch een hashtag moet zijn, dan maar #sarcasmisfree. En nu is het tijd om mijn koffer te gaan pakken.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog.