Het is mijn oudste jeugdherinnering. Mijn vader had werk gevonden in Hardenberg en vanuit Friesland waren we naar een bovenwoning op een boerderij verhuisd. Mijn zusje ligt in de wieg, mijn oudste broer is naar school en mijn andere broer is de boer op. In mijn eentje loop ik op het erf en voor het eerst in mijn leven zie ik mist. Kale bomen in een lange rij, die langzaam oplossen in het niets. En het is stil, ik hoor helemaal niets. De vogels zwijgen, de hond ligt in zijn hok te slapen en niemand doet het grind knarsen. Ik ben te jong om er al woorden voor te hebben, maar diep vanbinnen wortelt zich het besef, dat dit dus alleen zijn is, een driejarige peuter in een geluidloze mist. Eigenlijk wel lekker.

Sinds mijn oudste broer zijn diploma heeft gehaald en is gaan studeren, reis ik ieder dag alleen met de trein naar het katholieke gymnasium in Rotterdam. Omdat fietsen niet cool is, loop ik naar het station en neem ik de stoptrein van vijf voor halfnegen. Dordrecht is het vertrekpunt, zodat de wagons leeg zijn en er altijd een zitplaats is. Bovendien loop ik de verschraalde sigarettenrook mis van het Brabantse kantoorpersoneel, dat dagelijks naar Rotterdam forenst. Deze trein ruikt nog enigszins fris. In Rotterdam heb ik nog tien minuten om niet te laat te komen, en dat lukt bijna altijd. In alle rust heb ik nog even tijd de jaartallen van mijn repetitie geschiedenis te leren.

Vijf voor drie is voor mij nog jarenlang een magisch moment gebleven, en het leek wel of ik iedere dag weer op dat tijdstip op mijn horloge keek. De laatste schoolbel, tenminste zonder zo’n vermaledijd zevende uur met een onbegrijpelijk vak als natuurkunde. De stoptrein van tien voor halfvier, en om vier was ik weer thuis. In een stil huis, op zich wel opvallend, want waar waren mijn broers en zus? Of koester ik enkel de momenten waarop ik alleen was? Mijn moeder was in ieder geval nog op haar werk, en doorgaans lag er een lijstje met boodschappen voor mij klaar, voor bakker en groenteboer. In alle rust zette ik voor mijzelf een kopje muntthee, want dat was hip. Mijn moeder mopperde, dat alle thee in de dubbelwandige theepot naar die vieze rommel ging smaken, en dus had ik zelf een theepot gekocht. Compleet met een theelicht van Brabantia van oranje metaal, en twee theeglazen in een houdertje van paars plastic. Heel alleen, lekker niemand om me heen.

Stilte ~ 1) Achterbakse 2) Aankondiging van storm (crypt.) 3) Bedaardheid 4) Die hoor je niet vallen (crypt.) 5) Eenzaamheid 6) Geluidsloosheid 7) Geluidloosheid 8) Kalmte 9) Nietszeggend bevel (crypt.) 10) Rust 11) Stilheid 12) Slapheid 13) Silentium 14) Toestand van rust 15) Vredigheid 16) Zwijg

De economie trekt weer aan, en dat was afgelopen zomer in de buurt goed te merken. Er kon weer verbouwd en geklust worden. Tuinen gingen op de schop en terrastegels werden met een hogedrukreiniger schoongemaakt. Overdag reden werklieden in hun busjes af en aan en deden met hun lawaaierige gereedschap van zich spreken. ’s Avonds nam de barbecue bezit van de buurt en vulde de straat zich met rokerige gezelligheid. Kinderen maakten optimaal gebruik van het lange licht en speelden verstoppertje, terwijl hun oudere broers en zussen op jacht waren naar Pikachu en zijn vrienden. Verjaardagen werden tuinfeesten en het briefje op de mat waarschuwde, dat het misschien wel laat en rumoerig kon worden.

De plantsoenendienst is vervangen door een professioneel groenbedrijf. Onze nieuwe burgemeester, type kale man met bril in grijs pak met bruine schoenen, is ambitieus en heeft in de wethouder voor de buitenruimte zijn evenknie gevonden. Het gonsde in de social media en in de plantsoenen van de gemeente, want wij deden mee aan de wedstrijd, welke plaats zich het komende jaar de groenste gemeente van Nederland mocht noemen. Goes, Zeewolde en Wassenaar moesten verslagen worden en langs de route, die de jury van de Entente Florale zou afleggen, werd er gesnoeid, gezaagd, gemaaid en geplant. Het was nog nooit zo bloemrijk langs de doorgaande wegen. En het groenbedrijf ging door, om te bewijzen dat er heel wat achterstallig groenonderhoud was. Alle bomen moesten opgeschoond worden, en ditmaal trok het rollend materieel van het groenbedrijf met veel bombarie de buurt in.

In het plantsoen liggen nog wat afgezaagde takken, maar voor de rest is de groenklus geklaard. De borden Groenste Stad van Nederland zijn geplaatst, zodat iedere vreemdeling, die onze gemeente binnenrijdt, zich kan afvragen hoe een gemeente onder de rook van Rotterdam het kan winnen van welke landelijke gemeente op de Veluwe, in de Brabantse bossen of in de Achterhoek dan ook. Ik hoop dat de stilte terugkeert en ik betrap mijzelf erop dat ik verlang naar een ochtend met mist, die ieder geluid absorbeert. Voorlopig geniet ik van de rust, die om mij heen is teruggekeerd en hoor buiten alleen een paar kauwtjes kwetteren. Ik denk dat ik een kopje muntthee ga zetten.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.