Papa, ik lijk steeds meer op jou zong Stef Bos, maar niet bij de crematie van mijn vader. Als er iets was wat ik niet wilde, was het op mijn vader lijken, en het werd die dag zijn lievelingslied Green, green grass of home. Zou het toeval zijn dat juist dit lied te horen is in die reclame voor ontbijtkoek, waarin een vader zijn dochter alleen door de regen naar het voetbalveld laat fietsen? Verloren? vraagt hij aan haar, wanneer ze druipnat en teleurgesteld de keuken binnenstapt. Afgelast, antwoordt zij en verdere communicatie wordt dichtgesmeerd met een sneetje ontbijtkoek en een onbegrijpelijke glimlach op het gezicht van de vader. Mijn broer was de voetballer in ons gezin, maar dat drijfnat en alleen in de regen herken ik maar al te goed.

Bij zijn crematie kwam er een voor mij onbekende neef naar mij toe en zei: Jij moet een zoon van Lieuwe zijn. En sindsdien heeft ontkennen geen zin meer: ik lijk inderdaad op mijn vader. Zijn haargrens heb ik in ieder geval geërfd, zodat ik net als hij vaak een pet of hoed op mijn koude kalende hoofd draag. Ik schrok van mezelf, toen ik met een geruite pet op een selfie maakte: onmiskenbaar de zoon van mijn vader. Het lijkt wel of de trekken van mijn moeder langzaam vervagen.

En de laatste jaren blijft het niet alleen bij die uiterlijke gelijkenis. Gaandeweg blijken er een aantal gewoontes in te sluipen, die ik nog van hem ken. Alleen al het schrijven van dit blog. Toen mijn vader de tekstverwerker ontdekte, zette hij zich aan het schrijven en legde zijn levensverhaal vast. Regelmatig ontvingen de kinderen post van opa, waarin hij speelde met de Nederlandse taal en gratis huiswerk gaf. Ook bij hem was niet iedereen altijd even blij met de stukjes die hij naar de krant stuurde.

Hij keek graag naar de BBC, ik ook. Zijn favoriete kennisquiz was Eggheads, en na het overlijden van mijn moeder was het tijdstip van het avondeten daarop aangepast. Die mogelijkheid heb ik gelukkig nog niet, maar mijn favoriete quiz is Pointless. Heel even is hier ook een Nederlandse versie van geweest, maar die is na vijf weken gelukkig van de buis gehaald. Het gemiddelde café in Nederland kent geen pub quiz en dat was aan de deelnemers goed te merken. Bovendien waren Lucille Werner en Owen Schumacher geen match voor Alexander Armstrong en Richard Osman.

Waar mijn vader graag naar natuurfilms keek, kijk ik graag naar Escape to the country. Dit format heeft als Droomhuis gezocht Nederland ook gehaald, maar er zijn twee duidelijke verschillen. Het eerste is presentator Sybrand Niessen, de country het tweede. Omroep Max brengt de kijker naar alle landen van Europa, terwijl de BBC genoeg heeft aan het Engelse platteland. Kandidaten, die het stadse leven de rug willen toekeren, kunnen de programmamakers een voorselectie laten maken van geschikte huizen in de streek van hun keuze. Het leukste onderdeel van het programma is het bezoek aan een Engels landhuis of kasteel in de buurt, compleet met deskundige uitleg. Ik denk niet, dat ik anders ooit in het landhuis van Agatha Christie in Wallingford, Devon, zou zijn geweest, waar de bank van Hercule Poirot nog steeds uitzicht biedt op de prachtige Engelse countryside.

De deelnemers aan dit programma zijn doorgaans gepensioneerd en hebben wel wat Engelse ponden te besteden. Nu ik zelf die leeftijd nader, valt het mij op dat leeftijdsgenoten steeds vaker besluiten om te verhuizen naar een appartement. Soms is het zelfs het eerste project om invulling te geven aan alle vrije tijd, die de pensioengerechtigde leeftijd gaat brengen. Natuurlijk werd het bijhouden van de tuin wel een beetje zwaar en waren keuken en badkamer aan vervanging toe. Het nieuwe appartement is vanzelfsprekend geheel gelijkvloers en het is achter de dubbele voordeur een stuk veiliger. Ouderdom komt blijkbaar niet alleen met gebreken, maar ook met angst.

1) Wachten ~ 1) Afwachten 2) Bevroeden 3) Bewaken 4) Beiden 5) Dralen 6) Darren 7) De kat uit de boom kijken 8) Ergens blijven tot iets komt 9) Hoeden 10) Marren 11) Meppen (crypt.) 12) Schilderen 13) Sarren 14) Tarten 15) Toeven 16) Tokken 17) Talmen 18) Tegemoet zien 19) Uitkijken 20) Verbeiden 21) Zwerven

Je zou onrustig worden van zoveel beweging om je heen. Moeten wij ons huis ook gaan inruilen voor een bejaardenstalling? Zijn straks alle mooie en betaalbare appartementen weg? Op zulke momenten denk ik even aan die krasse Engelse kandidaten, die nog veel zin hebben in een huis met vier slaapkamers, een garage, een werkplaats en een behoorlijke lap grond voor een country garden, hun paarden of honden. Bovendien denk ik dan even aan mijn vader. De laatste veertig jaar van zijn leven is hij blijven zitten waar hij zat, in een huis waarvan de tuin minstens vijfmaal zo groot was als de onze. En ik hoor mezelf zeggen: Pa, die paar vierkante meter achter ons huis gaan mij ook nog wel een tijdje lukken.

Tien jaar geleden verkeerde ik nog in de luxepositie, dat ik alle schuld van de moeizame relatie met mijn vader bij hem neer kon leggen. Nu hij er al een paar jaar niet meer is, begint dit te veranderen. Voor een relatie zijn twee mensen nodig, en die ander ben ik. Wat niet wegneemt dat ik vind, dat ik nu wel genoeg op hem lijk. Op meer overeenkomsten zit niemand te wachten.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.