Wanneer ik voor de tweede maal een woord tegenkom waarvan ik de betekenis niet ken, zoek ik het op. Dat geldt ook voor namen en gebeurtenissen, die mijn interesse opwekken en om die reden ben ik dolblij met het wereldwijde web. Blijkbaar zijn er momenten, waarop de kosmos besluit mij zo’n woord, gebeurtenis of misschien nog wel vaker een liedje aan te reiken om duidelijk te maken dat het verleden in het heden voorleeft en op zo’n moment lijkt het net of mijn reïncarnatie zojuist begonnen is. Omdat dit laatste niet in mijn wereldbeeld past, houd ik het maar op toeval, maar wel op toeval met een magisch randje.

Gisteren was Boudewijn de Groot weer even op televisie en dat was niet toevallig. Met George Kooymans en Hennie Vrienten heeft hij als Vreemde Kostganger een week geleden een nieuwe cd uitgebracht en de promotiecampagne draait nu op volle toeren. Maar hier begint het toeval wel zijn rol op te eisen, want de dag ervoor was het vijftien jaar geleden dat Lennaert Nijgh, zijn tekstschrijver van het eerste uur, overleed. Boudewijns zoon Jim stond die avond op een podium in Haarlem, de stad waar het allemaal begon, Testament te zingen en ik was weer even terug bij het vermogen verliefd te worden op een meisjeslach.

De langspeelplaat heette Voor de overlevenden en er hoorde ook een boekje met teksten bij. Ik was dertien en mijn zakgeld kwam niet verder dan de onwillige carnavalshit Het Land van Maas en Waal, met het grijsgedraaide Testament op de achterkant. Ik zie mijn moeder nog fronsen bij zinnen als vals getuigen van een blijde jeugd en zouteloze praatjes die een kind opvoeden in eer en deugd, maar voor mij stond vast dat ik er twee vrienden bij had, grote broers die mij konden vertellen over het leven.

Toen een meisje van de zwemvereniging mij twee jaar later haar elpee voor een tientje verkocht, mocht ik mij eindelijk tot die selecte groep van mensen gaan rekenen, die volwassen worden zonder hun vleugels te verliezen, al is het dan alleen maar om te dromen.

Vriendschap ~ 1) Affectie 2) Camaraderie 3) Genegenheid 4) Kameraadschap 5) Soort relatie

Veel teksten op de elpee gaan over vriendschap, tussen vrienden en met vrouwen. Teksten die vriendschap verheerlijken, zoals Zonder vrienden kan ik niet, waarvan de eerste letters van iedere regel de voornamen vormen van vier goede kameraden: JanWillem de Ridder, Ramses Shaffy, Boudewijn de Groot en Lennaert zelf. Mijn makkers schenk me nog een glas, want zonder vrienden kan ik niet. Mijn leraar Nederlands noemde zo’n lettervers een acrostichon en gaf het Wilhelmus als voorbeeld, maar ik hield het liever bij Lennaert Nijgh.

Hier tegenover staat een lied als Vrienden van vroeger, waarin vrouw en kind een eind gemaakt hebben aan oude vriendschappen. Vrienden, die moeiteloos vertrouwd werden en waarop dromen gebouwd werden, zijn verdwenen. Gespeelde stoerheid of een eerste sigaret hebben niet kunnen verhinderen dat Lennaert zijn onschuld, of misschien wel zichzelf, is kwijtgeraakt en Boudewijn gaat in de enige tekst van zijn hand nog een stap verder. Hij concludeert dat het beter is al je vrienden te mijden, want ze veranderen snel en zijn niet meer als toen. Het viel niet mee te overleven, zoveel werd wel duidelijk.

Vijftig jaar later heb ik inderdaad al heel wat vrienden zien komen en gaan, want voor mij zijn vriendschappen weliswaar geen illusie, maar toch wel een reflectie van de situatie en het moment. Er kwamen heel wat mensen voorbij, van wie sommigen voor altijd zijn gebleven, anderen een tijdje bleven hangen en de aanwezigheid van sommigen kort, maar krachtig was. Er zijn overigens maar weinig vriendschappen die ik bewust afgebroken heb. Bij gebrek aan vertrouwen of een gemis aan wederkerigheid laat ik ze liever uitgaan als een nachtkaars dan ontploffen, dat is wel zo vriendelijk.

Het mooiste nummer op Voor de overlevenden gaat over een vrouw en heet Naast jou. Toen ik het voor het eerst hoorde, lag er nog niemand naast mij van wie ik de warmte van haar lichaam kon voelen stralen. Ik hoefde me ook niet in de kou gezet te voelen, want daar lag ik nog steeds in. Het zou in de toekomst vast niet alleen rozengeur en maneschijn worden, maar de ervaring, die voorafging aan een herinnering aan liefde en geluk, wilde ik maar al te graag opdoen.

Het laatste couplet laat de winter achter zich en brengt de lente in de stad, iets waar ik ieder jaar vanaf november weer naar verlang. Getrouw aan de titel van de plaat blijven Lennaert en Boudewijn dromen van precies dezelfde dingen en ze weten zeker dat er zoiets bestaat als veilige hechting: Ik zal je weerzien en we blijven bij elkaar. Dat is nu precies wat ik sindsdien zoek in een vriendschap.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog.