In december 1970 had de klassenleraar een origineel sinterklaascadeau voor ons. In het Rotterdamse museum Boymans van Beuningen was een tentoonstelling van de Spaanse schilder Salvador Dalí en wij kregen de laatste twee uur van die dag vrij om samen met hem het museum te bezoeken. Na alle psychedelische cultuuruitingen van de tweede helft van de jaren zestig was de stap naar deze surrealistische schilderijen niet heel erg groot, en bovendien wilden wij ook wel eens een portie geestverruiming uit de eerste hand. De tentoonstelling trok veel bezoekers, en helaas had onze leraar niet van tevoren een groepsboeking gemaakt. We kwamen er niet in en meer dan het tentoonstellingsaffiche kregen we die middag van Dalí niet te zien. Toen Sinterklaas Nederland weer verlaten had, besloot de rector ons de twee verloren gegane lesuren alsnog in te laten halen.

Dertig jaar later stonden we als gezin, zoals in die tijd gewoonlijk, op een camping in Zuid- Frankrijk. Ons zomerse toevluchtsoord bevond zich in de buurt van Narbonne, maar in dit verband belangrijker nog, ook vlakbij la Catalane, de autoroute die via Perpignan naar Spanje leidt. Eerder dat jaar had ik gelezen dat vijfentwintig kilometer over de Spaanse grens Figueres lag, niet alleen de geboorteplaats van Dalí, maar ook nog eens de plaats waar zijn eigen museum stond. Hoe vaak geeft het leven je een tweede kans? Eindelijk kon ik met eigen ogen de excentrieke schilderijen van deze Spaanse redder van de schilderkunst – volgens hemzelf althans – gaan aanschouwen. Tenminste, als ik het aandurfde om zonder maar één woord Spaans te spreken de grens over te steken, en me heel even over te geven aan het onbekende. Het idee, dat dit toch wel mooi strookte met het surrealisme van Dalí, trok me uiteindelijk over de streep.

Druk ~ 1) Actief 2) Aanstellerig 3) Aandrang 4) Aan het werk 5) Aantal gedrukte exemplaren 6) Aantal te drukken exemplaren 7) Arbeidend 8) Bezig 9) Bezet 10) Beweeglijk 11) Benauwenis 12) Belasting 13) Beklemming 14) Bedrijvig 15) Benauwdheid 16) Bont 17) Compressie 18) Drukbezet 19) Drukpratend 20) Dartel 21) Drang 22) Dwang

Een tweede kans kan erg op een herhaling van de eerste lijken, want het was druk in Figueres, heel erg druk. Het begon met het vinden van een parkeerplaats, waarvoor mijn motivatie al behoorlijk slonk, toen we zoekend langs het museum reden. Er bleek al een enorme rij rood aangelopen toeristen te staan, die uitgerekend die dag de zonnebrand van de Spaanse costa’s ontvlucht waren. Alles in mij zei: zo snel mogelijk hier vandaan, maar ik was niet alleen. Vrouw en kinderen dachten er anders over en waren geenszins van plan mij in mijn vluchtgedrag te volgen. Dus parkeerde ik de auto een half uur later op een stuk braakliggend terrein, tussen twee in aanbouw zijnde huizen. In stilte vervloekte ik alle toeristen – uitgezonderd mijzelf natuurlijk – en sjokte richting het Teatro Museo Dalí, om op het zonovergoten plein als een stom kuddedier achter in de rij aan te sluiten. Je doet maar een beetje normaal, voegde mijn vrouw me nog toe.

Ik was haar dankbaar, die middag. Want het wachten was de moeite waard, ook al werden we in een hoog tempo door het museum geleid. Het was een verademing al die uitingen van aan waanzin grenzende genialiteit bij elkaar te kunnen zien. Mijn belangrijkste conclusie was dan ook, dat ik nog nooit zo ver verwijderd geweest was van het oer-Hollandse adagium: doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Figueres en Dalí hadden mij zojuist geleerd, dat ik voortaan best een beetje minder normaal mocht zijn.

Het pleidooi voor het trage kijken ten spijt, dit was niet de laatste keer, dat ik wegens enorme drukte door een museum gejaagd ben. Meestal betreft het een overzichtstentoonstelling van een alom gewaardeerd – of juist jarenlang ondergewaardeerd – schilder, waaraan de media veel aandacht besteden, de DWDD voorop. Jeroen Krabbé en Cornald Maas zijn in alle rust – zij wel – al wezen kijken en vertellen ons in beeldende bewoordingen hoe waardevol en onmisbaar het tentoongestelde is. Gevolg: ieder schilderclubje en iedere zichzelf respecterende cultuurliefhebber wil hier naartoe. Ik natuurlijk ook.

En daar sta ik dan, in de tien tot twintig seconden die me gegeven zijn om een schilderij te bekijken, terwijl er altijd groepjes Japanse of Chinese meisjes voor me gaan staan om selfies met elkaar te maken. Overzichtstentoonstelling? Ik ben het overzicht al na twee minuten kwijt en alles in mij zegt: zo snel mogelijk hier vandaan.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat een link achter naar je eigen blog onder het woord van die week zodat iedereen mee kan lezen.

De #WOT is bedacht door Karin Ramaker. Daarna is het overgenomen door Irene van Putten, vervolgens door Hendrik-Jan de Wit en nu dus door Martha Pelkman.