Kwik, Kwek en Kwak hadden eerder een kerstboom dan wij. Mijn vader werkte in Dordrecht en als hij in op vrijdagavond bij ons in Gramsbergen thuiskwam, nam hij een Donald Duck mee. Mijn oudste broer kon al lezen, ik kon plaatjes kijken en zag oom Donald met een bijl in zijn hand door het besneeuwde landschap stappen op zoek naar een mooie boom, die op de volgende bladzijde een kerstboom werd. Mijn moeder kocht een paar dennentakken, haalde een schilderijtje van de muur en hing die takken aan de vrijgekomen spijker.

Er waren ook papieren kerstklokken, die helemaal plat van zolder kwamen maar die zich opengevouwen lieten omtoveren tot een gezellige kerstversiering in rood of wit. De kleine exemplaren hingen in de dennentakken, de grote klok hing onderaan de lamp. De twee metalen lipjes, waarmee je ze na het openvouwen vastzette, braken gemakkelijk af. Toch zei ik, na zo’n papieren klok minstens tien keer achter elkaar open- en dichtgevouwen te hebben, dat ik er niets aan kon doen. Het vrede op aarde en de kerstsfeer kwamen me te hulp.

Natuurlijk was er ook het kerststalletje, als onderdak voor de twintigdelige porceleinen kerstgroep. Eigenlijk zestiendelig, want de drie wijzen uit het oosten en hun kameel moesten ver buiten de stal wachten tot de dag van Driekoningen om naar binnen te mogen. Maar op 6 januari waren de kerstversierselen allang weer opgeruimd, zodat de koningen met hun geschenken op hun eigen feestdag weer in de doos zaten, naast de platte kerstklokken.

Mijn vader zei dat hij dat stalletje zelf in elkaar geknutseld had en ik bewonderde zijn handigheid. Later heb ik me weleens afgevraagd welk gereedschap hij hiervoor gebruikt had, want veel meer dan een hamer en een schroevendraaier waren er niet in huis. In ieder geval is het stalletje jaren meegegaan en dat het er na verloop van tijd een beetje uitzag als een onbewoonbaar verklaarde woning, kwam de kerstromantiek alleen maar ten goede. De toch wel zware kerstengel werd uit voorzorg toen niet meer aan de nok van de stal gehangen, maar hing iets verder weg aan een vrije schroef in de muur. Wanneer het stalletje ingestort is weet ik niet meer, maar op een gegeven moment bleef de kerstgroep in de doos, ook omdat de kerstboom inmiddels alle aandacht opeiste.

Versieren ~ 1) Aankleden 2) Afwerken 3) Bewerken 4) Decoreren 5) Dossen 6) Enlumineren 7) Figureren 8) Garneren 9) Garnieren 10) Het hof maken 11) Lonken 12) Mooi aankleden 13) Mooi maken 14) Omkleden 15) Opdirken 16) Ophemelen 17) Opkwikken 18) Opluisteren 19) Opmaken 20) Opschikken 21) Opsieren 22) Opsmukken 23) Optooien 24) Optuigen 25) Opzetten

Lange tijd heb ik een haat-liefdeverhouding met kerstbomen gehad. Natuurlijk vond ik de lichtjes mooi en kon ik eindeloos turen naar de weerschijn ervan op de glimmende kerstballen. Maar mijn moeder hing ook van die zilverkleurige slingers in de boom, waarvan ik bij aanraking een raar gevoel in mijn handen kreeg en die altijd te kort leken te zijn. De slingers met de zilverkleurige balletjes waren weliswaar een stuk mooier, maar ook altijd te kort zodat er rare eindjes naar beneden hingen.

En dan de boom zelf. Nooit was zo’n kerstboom recht, waardoor de piek altijd uit het lood hing. Het ene jaar zat de top van de boom goed in de takken, maar was de onderkant een beetje kaal. Het jaar daarop was er blijkbaar meer op de onderkant gelet, waardoor het bovenste gedeelte er dun en uitgeschoten uitzag en de piek eenzaam boven de bovenste dennentakken uitstak. Er waren ook jaren dat de boom een beetje leek op de dikke buik van de kerstman, met korte beentjes aan de onderkant en te weinig nek aan de bovenkant. Een klein dik propje, zeg maar.

Toen ik zelf de kerstboom moest uitzoeken, kon ik me ineens veel beter verplaatsen in de keuzeproblemen van mijn ouders hierbij. Ook ik moest constateren dat geen enkele kerstboom er zo volmaakt uitzag als het verse exemplaar van oom Donald uit het bos, en eenmaal thuisgekomen met een zorgvuldig uitgekozen boom werden de verborgen gebreken pijnlijk zichtbaar. Inderdaad, weer een jaar met een scheve piek. Daar hielp zelfs geen Nordmann-spar tegen.

Het houten kruis onderaan de stam vond ik zelf altijd al meer bij Pasen passen en was bovendien geen garantie tegen een wiebelende boom, zodat ik vervolgens besloot om een boom met kluit te kopen. Die kluit liet zich wel lekker in een grote bloempot stoppen, maar het idee dat de boom na de kerst de tuin in kon, was wat optimistisch. Misschien dat het proces van afsterven erdoor wat vertraagd werd, maar geen enkele ingegraven kerstboom heeft er ooit nog een naald bijgekregen. Sterker nog, de zomer hebben ze niet gehaald.

Toen ik mij tenslotte realiseerde dat die hele verlichte boom uiteindelijk toch een vorm van edelkitsch is, heb ik mijn afkeer van kunstkerstbomen laten varen. Tegenwoordig staat hier in huis een trotse symmetrische boom zonder kale plekken of rare uitstekende takken, met de piek er recht bovenop en de ballen gelijkmatig verdeeld over zijn takken. De tijd heeft me geleerd dat perfectionisme en echte kerstbomen niet goed samengaan.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog.