Kerkelijk jaar en kalenderjaar lopen elkaar in de maand december behoorlijk voor de voeten, de inhoud ervan al helemaal. Het nieuwe kerkelijke jaar begon op 1 december al met de eerste adventszondag, terwijl het kalenderjaar 2019 zich nog door kerstboodschappen en oliebollen heen moet werken om 2020 te kunnen worden. In de kerken is Kerst met de geboorte van Jezus een nieuw begin, terwijl oudjaar dan nog zes dagen op zich laat wachten. Maar voor beide jaren geldt dat het licht terugkeert, het Licht van Christus en het licht van de zonnewende.

Een einde brengt omkijken en afscheid met zich mee. In onze kerk werden alle mensen genoemd die het afgelopen jaar overleden zijn, en voor hen werd een kaarsje aangestoken. Over twee weken zal er in het NOS-journaal een overzicht komen van beroemdheden, die ons het afgelopen jaar ontvielen. Hierbij verbaas ik me er iedere keer weer over hoe kort van memorie ik ben.

Als ik het niet had opgezocht, was ik alweer vergeten dat bijvoorbeeld ook Doris Day, Johnny Lion, Scott Walker, Peter Tork (van de Monkees) en Ginger Baker (uit Cream) van ons zijn heengegaan. Als laatste afscheid krijgen overleden muzikanten tussen kerst en oudejaarsavond in de Top 2000 vaak betere noteringen mee, maar ik ben er niet zeker van of dat in alle bovenstaande gevallen ook gaat lukken.

Van Sophietje nam de Top 2000 in 2005 al afscheid, Que sera, sera staat sinds 2009 niet meer genoteerd, vorig jaar verdween ook No regrets uit de lijst en kwam I’m a believer niet hoger dan nummer 1568. Misschien dat Ginger Baker White room van Cream nog één keer naar de beste tweehonderd kan drummen, want het nummer is de laatste jaren flink aan het zakken en stond vorig jaar nog slechts op plaats 726. Voor babyboomers wordt de Top 2000 dus langzaam maar zeker een zwanenzang, maar dat geldt niet voor de Nederlandse boeren. Zij stemden zichzelf via De boer dat is de keerl van Normaal vanuit het niets naar een negende plaats.

Afscheid ~ 1) Adee 2) Adie 3) Adieu 4) Aju 5) Ajuus 6) Congé 7) Een laatste groet 8) Het uiteengaan 9) Scheiding 10) Smartelijke ervaring 11) Uitgeleide 12) Vaarwel 13) Vertrek

De boeren brengen mij bij een aantal citaten, die ik het afgelopen jaar noteerde omdat ze te leuk waren voor eenmalig gebruik en waarvan ik hier afscheid neem, in het volste vertrouwen dat er volgend jaar weer genoeg moois mijn kant op zal komen. Want bij de landelijke protestdag op 1 oktober jl. vatte één van de boeren de situatie op het platteland kernachtig samen: De boeren worden altijd aan het kortste eindje getrokken. Sindsdien moet ik iedere keer aan deze uitspraak denken, als ik op het journaal weer zo’n kolonne tractoren voorbij zie komen. Of moet ik trekkers zeggen?

Bij een tekstbalk onder het programma Goedemorgen Nederland van WNL lees ik: Luchtalarm blijft een jaar langer te horen. Dat gaat een onrustig jaar worden, denk ik nog. Gelukkig is het de maandag erop 1 april, dus kan het altijd nog een grap zijn. Nee, dat was het niet, het Ministerie van Justitie en Veiligheid heeft meer tijd nodig om het alarm te vervangen door een NL-Alert. Gelukkig zwegen de sirenes ook die maandag na 1 minuut en 26 seconden.

De geadopteerde Richard was in een aflevering van Spoorloos Extra weer terug in Peru, en hij gaf een duidelijke kijk op het traject, dat hem weer terugvoerde naar zijn geboorteland: Op een gegeven moment komt het puntje bij het paaltje op de i. Contaminaties als stuk per stuk, over eieren lopen, of alle riemen bijzetten vallen hierbij in het niet.

Na jaren van selfies, duck faces en party pics kwam één van mijn dochters tot een conclusie, die als motto van haar generatie bijgeschreven kan worden: Ik ben in het echt leuker dan op foto’s. Mijn zoon kan er ook wat van en een cursus onderhandelingsstrategieën heeft hij niet nodig. Als je onbeschoft genoeg bent om het te vragen, krijg je altijd het antwoord dat je wilt. Gelukkig liggen de jaren van zakgeld en op tijd thuiskomen ver achter ons.

Het is die dinsdagochtend druk en ik sta rustig mijn beurt af te wachten. Er komt een oudere, enigszins verwarde vrouw de slagerij binnen en zij heeft duidelijk behoefte aan een praatje. Ze heeft geluk, want die ochtend ben ik in een milde en empathische bui. Natuurlijk was vroeger alles beter, maar vergeleken met Rotterdam is het wonen bij ons in Krimpen aan den IJssel zo slecht nog niet. Ach mijnheer, besluit ze, wij wonen hier in de luwte van de rotzooi. Zo heb ik het leven in onze randgemeente nog nooit horen omschrijven.

Een reisprogramma vertelde me dat het Cemitério dos Prazeres de grootste begraafplaats van Lissabon is. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de Nederlandse vertaling van de naam is mij onmiddellijk bijgebleven: Begraafplaats van Plezier. Het twintig hectare grote kerkhof is in na een grote cholera-epidemie in 1833 aangelegd op een landgoed met deze naam, en ik vind de benaming net zo mooi als die van de Haagse begraafplaats Ter Navolging. Een stuk origineler ook dan Beukenhof, Elzenhof of Iepenhof.

Begraafplaats van Plezier is wat mij betreft ook een passende naam voor de Top 2000, want het is vast geen toeval dat boomer door Van Dale gekozen is tot het woord van 2019: een (meestal ouder) persoon met ouderwetse denkbeelden of conservatieve opvattingen. Over muziek bijvoorbeeld.

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat  bij Martha een link achter naar je eigen blog.