De platenzaak en de boekhandel waren ooit de hoogtepunten van de zaterdagmiddag. Even de stad in om bij de boekhandel een paar boeken door te bladeren, om hun openingszinnen te proeven, de typografie te beleven en om te beslissen of het boek iets aan mij kon toevoegen. Eindeloos bladeren door bakken met elpees om er af en toe een uit te halen om beter naar de hoes te kijken en om te zien welke nummers er op de plaat stonden. En altijd weer de vraag: ga ik voor wat ik al ken, of kies ik voor het avontuur? Of koop ik er gewoon twee?

Met een elpee in een plastic tasje of met een zorgvuldig ingepakt boek in mijn hand voelde ik me rijk en voldaan. Het waren de toegangsbewijzen tot een zinvol en geslaagd leven, tekens dat ik meetelde in het heden en dat de toekomst mij toelachte. Maar het gevoel was vluchtig, zodat de handeling regelmatig herhaald moest worden en gaandeweg meer iets van een ritueel kreeg.

Het ritueel heb ik nog heel lang kunnen vasthouden, maar het bleek niet opgewassen tegen die gedroomde toekomst. Een cd-winkel was geen platenzaak en misschien las ik wel te veel boeken, waarvan ik na afloop dacht dat het eigenlijk zonde van mijn tijd geweest was. Misschien verloor ik het vermogen al lezend en luisterend iets aan mijzelf toe te voegen en was ik herkenning inmiddels toch belangrijker gaan vinden dan uitdaging. Het ritueel was een gesloten cirkel geworden, met een steeds kleiner wordende straal.

In mijn boekenkast staan zeker vijf boeken, waar ik nog aan moet beginnen en drie boeken die ik nog moet uitlezen: biografieën van Paul McCartney en Neil Young, en een lijvige cultuurgeschiedenis van de jaren zestig. De laatste is een dikke pil van bijna 850 pagina’s kleine lettertjes, en sinds mijn verjaardag van twee jaar geleden ben ik niet verder kunnen komen dan 1962. Het lezen schiet gewoonweg niet op, er zijn altijd genoeg excuses om een boek of zelfs de krant weer neer te leggen. Het schrijven van dit blog bijvoorbeeld, of een tekening die af moet. Luisteren naar de radio, kijken naar een programma op televisie of een serie op Netflix.

Kaars ~ 1) Attribuut van een heilige 2) Bloeiwijze 3) Bougie 4) Brandbare staaf 5) Brandend voorwerp 6) Eenheid van het meten van lichtsterkte 7) Eenheid van licht 8) Eenheid van lichtsterkte 9) Eenheid van meten van lichtsterkte 10) Eenheid voor het meten van lichtsterkte 11) Illuminatiemiddel 12) Kerstverlichting

De dagelijkse krant is inmiddels een zaterdagabonnement geworden, en dit nieuwsbeperkte dieet bevalt me eigenlijk prima. De meeste berichten zijn immers tussenstanden en daar wil ik er best een paar van overslaan. Dat geeft mij dan weer de tijd om de zaterdagse bijlagen eens goed door te nemen, want korte en krachtige artikelen lees ik nog steeds graag. Een columnist, die stelt dat Chris Rea helemaal niet op weg is naar huis maar ergens in de file staat, maakt mijn hele zaterdag goed. Het lezen van de belangrijkste levenslessen van spraakmakende Nederlanders zet mij aan tot nadenken en natuurlijk heb ik inmiddels ook een rijtje paraat. Blijf je intuïtie trouw, bijvoorbeeld.

Vorig weekend las ik in de krant een interview met schrijver Marcel Möring, die reageert op de Bijbelse tien geboden. Het is de vorm van een inmiddels jarenlange reeks van gesprekken, die een goed beeld schetsen van wat de geïnterviewde in het leven heeft meegemaakt en hoe dit doorwerkt in zijn of haar wereldbeeld. De reacties op het gebod Eert uw vader en uw moeder bijvoorbeeld weerspiegelen de hele bandbreedte van relaties tussen kinderen en hun ouders, van warme gevoelens tot nooit meer willen zien, en zijn hierin zowel troostrijk als jaloersmakend.

Het vierde gebod is lang: Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt, zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here uw God, dan zult gij geen werk doen. Natuurlijk denk ik hierbij dan terug aan mijn katholieke zondagen van vroeger, die na het vervullen van de zondagse plicht, namelijk het bijwonen van de heilige Mis, voor de rest vrije dagen waren die ik naar eigen inzicht kon besteden. Mijn protestantse vrouw en schoonfamilie zijn hierin toch een stuk minder rekkelijk, zodat ik in de afgelopen veertig jaar toch vaak vraagtekens heb moeten zetten bij mijn eigen godsdienstige lichtvoetigheid. Daarom spraken deze woorden van Marcel Möring mij bijzonder aan: Je hoeft geen perfect geloof te hebben om een goede jood te zijn.

Als alle joden, christenen, moslims, hindoes en boeddhisten deze uitspraak op zichzelf zouden toepassen en zich minder met het geloof van de ander zouden bemoeien, was de kans op vrede een stuk groter. Om dit leven en laten leven te bevorderen neem ik graag mijn toevlucht tot een ander ritueel, dat mij na al die jaren nog wel steeds dierbaar is: het aansteken van een kaarsje voor het Maria-altaar.

Prettige kerstdagen allemaal!

WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat  bij Martha een link achter naar je eigen blog.