Nee, het nummer is geen muzikale oorworm en het is toch wel even geleden dat ik het voor het laatst hoorde. Maar ergens in de afgelopen weken nestelde het zich in mijn hoofd en zingt daar nu hele dagen rond. Aanvankelijk snapte ik niet waarom juist Linda Paloma van Jackson Browne mij achtervolgt, want in het eerste couplet van het lied zit niets dat mij met deze intensiteit kan achtervolgen.

At the moment the music began

And you heard the guitar player starting to sing

You were filled with the beauty that ran

Through what you were imagining

Het idee voor Linda Paloma is ontstaan in een Mexicaans restaurant in Californië en uitzonderlijk genoeg zingt Jackson Browne hierin niet over zijn eigen gevoelens, iets wat hem tot één van de beste singer-songwriters van de jaren zeventig maakte. Ditmaal kruipt hij in de huid van een mariachi- zanger die in het eerste couplet the endless sky wil zijn voor zijn Mexican dove.

In 1976, toen het nummer op de elpee The Pretender verscheen, bestond het begrip culturele toe-eigening nog niet, maar in 2011 kreeg de Mexicaanse mariachi een plaats op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van Unesco en sindsdien staat Linda Paloma bloot aan kritiek. Niet van mijn kant, laat dat duidelijk zijn.

In de afgelopen tijd heb ik niet in een Mexicaans restaurant gegeten, ik ben niet naar Joris Linssen & Caramba geweest, de Popocatépetl is niet uitgebarsten en Krimpen aan den IJssel heeft geen stedenband met Guadalajara, dus waarom heeft deze duif zich in mijn hoofd genesteld? Ik pak de elpee uit de kast, leg kant één op de draaitafel en zet de naald aan het begin van het derde nummer. Dit raadsel moet opgelost worden, ik wil rust in mijn hoofd.

Op de achterkant van de platenhoes zit een sticker van Muziek Staffhorst, naar eigen zeggen de gezellige platenwinkel uit de Utrechtse Drieharingstraat, waar ik de elpee dat jaar kocht. Ik zie een foto van een klein jongetje dat in zijn blootje langs de vloedlijn loopt, en ik herinner me hoeveel indruk het destijds op me maakte dat zijn moeder, de vrouw van Jackson Browne, dat voorjaar zelfmoord gepleegd had. Hoe zou het sindsdien met hem zijn vergaan?

Tussen deze gedachten door luister ik naar het tweede en derde couplet en concludeer dat het hierin toch niet zo goed gaat met Linda’s liefdesleven, maar een verklaring voor haar rondzingen in mijn hoofd zit er niet in. Pas in het laatste couplet vind ik eindelijk de sleutel tot mijn achtervolgingswaanzin in één enkel woord:

But the morning brings

strength to your restless wings

and some other lover sings

to the sun’s bright corona.

Corona, hoe had ik het kunnen missen?

Infodemie: te overvloedige, ‘ziekelijke’ hoeveelheid informatie over een bepaald onderwerp, die vaak niet helemaal of zelfs helemaal niet waar is.

Voordat corona een virus werd, had ik drie prettige associaties bij het woord. Mijn opa rookte meestal een bolknak, maar was ook niet vies van een corona van het merk Ritmeester. Op het sigarenbandje stond aan weerszijden flor fina en als kind nam ik aan dat dit dus goede sigaren waren, ook al roken ze nogal zwaar.

Daarnaast is er sinds een paar jaar natuurlijk dat lekkere Mexicaanse biertje, ijskoud en met een schijfje citroen in de flessenhals, oorspronkelijk bedoeld om vliegen en andere beestjes te weren. Een goede zomerse barbecue in de achtertuin begint er mee.

Tenslotte heb ik samen met mijn vrouw ooit twee prettige nachten in Hotel Corona in Barcelona doorgebracht, op loopafstand van de Ramblas en Plaça Catalunya. Een ontbijtje werd er niet geserveerd, daarvoor moesten we naar de overkant van de straat, maar het verse brood en de lekkere koffie maakten dat meer dan goed.

Deze associaties zijn sinds een week of twee helaas besmet en inmiddels kan ik het c-woord niet meer horen. Erger nog, vannacht heb ik zelfs over Linda Paloma gedroomd. Ze is inmiddels de zestig gepasseerd, woont in Marina del Rey en is een enthousiaste vrijwilliger in het kamp van de democratische presidentskandidaat Bernie Sanders. Haar vleugels hebben rust gevonden en vederlicht is ze niet meer. Tot mijn grote schrik deed ze haar mondkapje af om mij te zoenen, maar gelukkig kwam minister Bruins tussenbeide. Linda moest eerst haar handen wassen.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag publiceert Irene van Putten op ipixtitude.com een woord waar je over mee kunt schrijven. Je kunt op ieder gewenst moment instappen.